Yufuin มี VDO ใน YouTube แสดงสภาพของเมือง และที่พัก ที่นี่
วันที่สอง ๗ ธันวาคม ๒๕๕๘ เราตื่นตีห้า ได้ยินเสียงไก่ขัน ปรากฎว่าเป็นไก่ที่เจ้าของบ้านเลี้ยงไว้ พอฟ้าสาง ๖ โมงเศษๆ ผมก็ออกไปวิ่ง ท่ามกลางอุณหภูมิ ๙ องศา และหมอกลงจัด วิ่งริมถนนหน้าบ้านร้อยปี โดยเขามีถนนด้านในสำหรับคนเดิน ถนนเรียบ ปลอดภัยจากรถที่แล่นบนถนน มีไฟฟ้าริมถนนเป็นระยะๆ และนานๆ มีรถวิ่งมา ผมวิ่งอยู่ประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง ไม่พบคนเลย
ริมถนนเป็นลำธาร มีน้ำไหลมาจากบนเนินเขา บ้านร้อยปีที่เราพักก็อยู่บนเนิน
นัดกินอาหารเช้า ๗ น. พอได้ดื่มชาเขียวที่หอมชื่นใจ สาวน้อยก็ไปขอดูซอง และถามว่าจะซื้อได้ที่ไหน แม่บ้านจึงบอกให้สามีขับรถพาไปซื้อที่บ้านญาติ ซึ่งทำโรงงานอบใบชา เราถามว่าไร่ชาอยู่ที่ไหน คุณสามีจึงขับรถขึ้นเขาไป ๕ กิโล พาไปดูไร่ชา ทำให้เราได้เห็นไร่ชาติดพัดลมเป็นครั้งแรก เขาบอกว่าเอาไว้ไล่แมลงในช่วงเดือนกุมภา-มีนาคม
กลับมาพบพ่อแม่เจ้าของบ้านผู้ชาย พ่ออายุ ๙๓ แม่ ๘๗ มานั่งรอรถมารับไปศูนย์กิจกรรมคนชรา ซึ่งจะไปสัปดาห์ละ ๒ วัน เราได้ถ่ายรูปกับผู้ชราอายุยืนทั้งสองด้วย
ถ่ายรูปและร่ำลากันแล้วเราไปที่ศูนย์ขายตรงผลิตภัณฑ์การเกษตร ของ Ajimu ที่ผักงามและสดดีมาก เขาบอกว่าเป็นสหกรณ์การเกษตรแห่งเดียวที่เกษตรกรเจ้าของผลผลิตตั้งราคาเองได้ ขายได้เท่าไร หัก ๑๕% เป็นค่าจัด การของสหกรณ์ ที่ร้านมีป้ายชื่อ AJ ย่อมาจาก Agriculture Coopertive Japan รัฐบาลอุดหนุนโดยสร้างสถานที่ให้
จากนั้นเราไปที่อาคารสถานทำการสหกรณ์ ซึ่งอยู่ใกล้อาคารสนามกีฬา เพื่อฟังการบรรยายเรื่อง การท่องเที่ยวสีเขียวของเมือง Ajimu (Green Tourism) จากคุณ Miyata ที่ถึงกับมีเอกสารอธิบายเป็นภาษาไทย แต่สไลด์ PowerPoint เป็นภาษาญี่ปุ่นหมด ทั้งฟังทั้งถามแล้ว ผมก็ได้ข้อสรุปว่า GT ของเขามีเป้าหมายลึกซึ้งและหลายชั้นมาก ไม่ใช่แค่เพื่อหาเงินเข้าชนบทเท่านั้น
เราไปกินอาหารเที่ยงที่ศูนย์จำหน่ายสินค้า ซึ่งเป็นคนละที่กับศูนย์ขายตรง
Yufuin
ไปถึง ยูฟุอิน เราตรงไปที่โรงแรม Tamanoyu เพื่อสนทนากับคุณ Mizoguchi Kumpei ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่ม HRD, ประธานสมาคมสิ่งแวดล้อมทางน้ำ ของ Yufuin และเป็นผู้นำด้านอุตสาหกรรมท่องเที่ยวของญี่ปุ่น ท่านเล่าเรื่อง OVOP ว่าเป็นการหาสเน่ห์ของแต่ละชุมชนเอามาทำเป็นสินค้า ท่านเล่าเรื่องการพัฒนาเมืองเล็กๆ Yufuin ให้ดังด้านบริการอาบน้ำแร่ ฉีกแนวจากเมือง Beppu ที่ดังมากอยู่ก่อนแล้ว ให้ Yufuin มีนักท่องเที่ยวเพิ่มจากปีละ ๒ - ๓ แสนคน เป็นปีละ ๓ - ๔ ล้าน โดยเน้นให้เป็นแหล่งบริการผู้หญิง ให้ผู้หญิงไว้ใจ มั่นใจ ที่จะมาใช้บริการ มาแล้วประทับใจและไปบอกต่อ
เมื่อถามเรื่อง HRD ท่านเล่าเรื่องการพัฒนาเยาวชน ให้รู้จักเมือง และได้ทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์แก่เมือง รวมทั้งการแลกเปลี่ยนเยาวชนกับต่างประเทศ ให้ได้ไปและมาเยือน ทำความรู้จักกัน ผมเดาว่าการแลกเปลี่ยนเยาวชนน่าจะเป็นเครื่องมือประชาสัมพันธ์เมืองอย่างหนึ่ง
จากนั้นไปเช็คอินที่เรียวกัง Makiba no le ที่สวยงามมาก แล้วไปเดินชมเมือง ที่ถนนคนเดิน เป็นถนนแคบๆ มีร้านค้ามากมาย คงจะใช้เป็นเครื่องดึงดูดใจนักท่องเที่ยวผู้หญิง ผมนึกในใจว่า เขาประชาสัมพันธ์เก่งมาก สามารถสร้างความเป็นเมืองท่องเที่ยวจากไม่มีอะไรได้ ซึ่งความคิดนี้จะถูกพิสูจน์ว่าผิดในวันรุ่งขึ้น จนค่ำก็เดินกลับเรียวกัง
อาหารเย็นแบบเรียวกัง นั่งห้อยขา อาหารชั้นเลิศ มื้อนี้ผมดื่มเหล้าสาเกถึง ๓ แก้ว คือของผมเอง ของสาวน้อย และของคุณปอม ศิษย์หลวงพ่อสงบ
AAR
คืนนี้เรา AAR เป็นการโหมโรง ว่าแต่ละคนมาเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์อะไร เท่าที่ผ่านมา ๒ วัน ได้อะไร ถือเป็นการทำความรู้จักกันมากกว่า ในภาพรวม สมาชิกทีมดูงานต้องการสร้างความเข้มแข็งให้แก่ชุมชนไทย
วิจารณ์ พานิช
๑๓ ธ.ค. ๕๘
บนเครื่องบินการบินไทยจากโอซาก้า กลับกรุงเทพ
คัดลอกจาก: https://www.gotoknow.org/posts/599237
ท่านใดต้องการชมภาพประกอบโปรดกด link ด้านบน
| < ย้อนกลับ | ถัดไป > |
|---|
