วันที่ ๔ ธ.ค. ๕๖ มีการประชุมวิสามัญมูลนิธิโรงเรียนรุ่งอรุณ และคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน โรงเรียนรุ่งอรุณ เมื่อถึงวาระที่ ๓.๒.๔ ผมก็ตาลุก
วาระนี้ เรื่อง โครงการพัฒนาการเรียนการสอน โรงเรียนมัธยม วิชาคณิตศาสตร์และภาษาอังกฤษ ด้วย online program ร่วมกับการจัดห้องเรียน แบบห้องเรียนกลับทาง (Flipped Classroom)
ใช้ online program ของ MCO E-Learning (Marshall Cavendish Online E-Learning Portal) จากประเทศสิงคโปร์ มาใช้ในวิชาคณิตศาสตร์ และโปรแกรมของ Cambridge “English in Mind” ภายใต้กรอบหลักสูตรของ Common European Framework of Reference (CEFR) มาใช้ในวิชาภาษาอังกฤษ ร่วมกับการจัดการเรียนการสอนแบบห้องเรียนกลับทาง
ดำเนินมาตั้งแต่ภาคการศึกษาที่ ๒/๒๕๕๖ โดยมีการวิจัยควบไปด้วย
ดำเนินมาไม่นาน พบว่าครูบางคนเปลี่ยนไป เปลี่ยนจากครูสอน เป็นครูฟังและสังเกต และบรรยากาศ ในห้องเรียนก็ยิ่งเปลี่ยนไป เห็น active learning ชัดเจน ทางโรงเรียนถ่ายวีดิทัศน์บรรยากาศในห้องเรียน มาให้คณะกรรมการดู ทำให้ผมตาลุก ดังกล่าวแล้ว
และแนะนำให้ เอาวีดิทัศน์ นั้นขึ้น เว็บ หรือ YouTube เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ กลับทางห้องเรียน ในสังคมไทย ซึ่งจะเป็นเรื่องใหญ่มาก
อ่านหนังสือ ครูเพื่อศิษย์ สร้างห้องเรียนกลับทาง ได้ ที่นี่
ข้อค้นพบที่น่าสนใจมาก คือครูรู้จักศิษย์แต่ละคนมากขึ้น พบว่านักเรียนในชั้นมีสมรรถนะในการเรียน แตกต่างกันมาก อย่างไม่คิดมาก่อน ได้ฟังข้อค้นพบนี้ ผมก็ยิ่งตาลุกซีครับ เพราะผมอ่านจากหนังสือฝรั่ง มานานแล้ว ว่านักเรียนในยุคศตวรรษที่ ๒๑ มีลักษณะต่างจากนักเรียนสมัยก่อน ตรงที่นักเรียนในชั้น มีพื้นความรู้เดิมแตกต่างกันมาก ผมเอาข้อความนี้ไปบอกครูในที่ต่างๆ และถามว่าจริงไหม มีแต่คนบอกว่าจริง ไม่มีคนคัดค้านเลย แต่ผมก็ไม่เคยได้รับคำบอกเล่าหลักฐานข้อมูลยืนยัน มาได้รับในวันนี้
ที่ตื่นตาตื่นใจก็คือ ความแตกต่างนั้น อยู่ที่ทักษะในการเรียนรู้ และทักษะในการกำกับการเรียนรู้ ของตนเอง ซึ่งเป็นหัวใจของการเรียนรู้ตลอดชีวิต นักเรียนจำนวนหนึ่งไม่มีความรับผิดขอบเรียนความรู้ เชิงทฤษฎีที่บ้าน ในขณะที่นักเรียนอีกจำนวนหนึ่งต้นคว้าและเรียนล่วงหน้าไปไกล
ทำให้ผมระลึกชาติ กลับไปที่ปี พ.ศ. ๒๕๐๐ ที่เด็กชายวิจารณ์ พานิช เรียนชั้น ม. ๖ (เทียบเท่า ม. ๔ สมัยนี้) แอบเรียนรู้วิธีเรียนของอา และพี่ รวมสามคน ที่เรียนแพทย์ เรียนวิศวะ และเรียนที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา เพื่อนำมาปรับปรุงวิธีเรียนของตนเอง บัดนี้นายวิจารณ์ พานิช อายุกว่า ๗๑ ปี ยังคงเรียนรู้ meta-cognition skills อย่างต่อเนื่อง ผมโชคดี ที่สนใจเรื่องวิธีการเรียนรู้ และปรับเปลี่ยนวิธีการเรียนรู้ของตนเอง ไปเรื่อยๆ ตามสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป
กลับมาที่ห้องประชุม วิสามัญมูลนิธิโรงเรียนรุ่งอรุณ และคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน โรงเรียนรุ่งอรุณ คณะกรรมการแสดงความชื่นชม ในการริเริ่มสรางสรรค์ รูปแบบการเรียนรู้นี้ และผมแนะนำว่า เป้าหมายของห้องเรียนกลับทางคือ ยกระดับคุณค่าของครู และยกระดับการเรียนรู้ของนักเรียน จากการเรียนเนื้อหาวิชาโดยครูเป็นผู้ถ่ายทอดความรู้ ไปสู่การเรียนรู้แบบนักเรียนสร้างความรู้ของตนเอง จากการลงมือปฏิบัติ และไตร่ตรองผลของการปฏิบัตินั้น โดยครูทำหน้าที่เอื้ออำนวยกระบวนการการเรียนรู้นั้น
ในการเรียนรู้สมัยใหม่ นักเรียนต้องไม่ใช่แค่มีความรู้ ท่องจำ และนำมาบอกได้ แต่จะต้องได้ฝึก ประยุกต์ใช้ความรู้นั้น ในสถานการณ์จริง หรือใกล้เคียงสถานการณ์จริง เกิดทักษะในการประยุกต์ใช้ความรู้
ห้องเรียนกลับทาง จะเอื้อให้นักเรียนได้ฝึกทักษะนี้
ความท้าทายต่อไปคือ ครูจะช่วยเหลือศิษย์ที่ขาดวินัยในตนเอง ในการที่จะเรียนทฤษฎีล่วงหน้าที่บ้าน ผมจึงแนะนำหนังสือ ครูเพื่อศิษย์ สนุกกับการเรียนรู้ในศตวรรษที่ ๒๑ ที่แนะนำวิธีแก้ปัญหาศิษย์ไม่มีทักษะ ในการเรียนรู้หลากหลายรูปแบบ
วิจารณ์ พานิช
๕ ธ.ค. ๕๖
วันพ่อ วันมหามงคล
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich
| < ย้อนกลับ | ถัดไป > |
|---|
