อยากจะบอกนาย ปิยะบุตร
(ไม่รู้ลูกใคร) ว่าตั้งแต่รู้ความจวบจนอายุอานามเข้าเลขห้ามาเนี้ย
เราไม่เคยรู้สึกถูกริดรอนสิทธ์จากสถาบันพระมหากษัตริย์เลยแม้แต่น้อย
มีแต่ความอบอุ่นปลอดภัยภายในพระบรมโพธิสมภารด้วยซ้ำไป
ทุกข์สุขประชาราษฎร์ ทุกพระองค์ไม่เคยเกี่ยงงอนว่าเป็นหน้าที่ของใครจะต้องดูแล
เห็นแต่น้ำพระเสโทไหลอาบพระพักตร์ปานน้ำ พสกนิกรอย่างเราได้แต่เหนื่อยแทน
อยากให้นายปิยะบุตรเป็นนักศึกษาที่ถูกเหล่าทหารภายใต้คำสั่งรัฐบาลทรราช(ของแท้)
ที่สั่งยิงในวันหนึ่งของเดือนตุลา ปี 2516
จากกลุ่มนักศึกษาที่เดินขบวนจนต้องถอยร่นจากถนนราชดำเนินมาจนถึงหน้าพระตำหนักจิตรลดา
ในวันนั้น
ทหารรักษาพระองค์ภายในวังตรึงกำลังขับไล่นักศึกษาให้ออกไป เพราะนักศึกษามากมายที่ยอมว่ายน้ำไปตายเอาดาบหน้าข้ามคูน้ำมาเกาะกำแพงรั้ววัง
แต่ในทันใดนั้นได้มีคำสั่งจากบนตำหนักให้เปิดประตูวังที่ถนนใหญ่ให้นักศึกษาทั้งหมดเข้ามา
เมื่อประตูใหญ่เปิดบรรดานักศึกษาต่างก็หนีตายเข้ามาอย่างเสียขวัญ
แต่บรรดาทหารที่ไล่ล่าต่างก็ชะงักงันไม่กล้าตามต่อเข้าไปในเขตพระราชฐาน
ด้วยเกรงจะกระทบในเบื้องพระยุคลบาทองค์เจ้าของพระตำหนัก
สักอึดใจใหญ่
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ สมเด็จพระนางเจ้า พระบรมราชินีนาถ เจ้าฟ้าชาย
เจ้าฟ้าหญิงสิรินธร เจ้าฟ้าหญิงจุฬาภรณ์
ได้เสด็จลงมาดูแลบรรดานักศึกษาที่หนีตายเข้ามาพึ่งพระเมตตา
ในภาพจะเห็นว่าทุกคนก้มหมอบกราบไปที่พื้นอย่างเต็มตื้นหัวใจหลายต่อหลายคนต้องหลั่งน้ำตาอาบแก้ม
เหมือนลูกโดนรังแกแล้วมาฟ้องพ่อ
องค์พระประมุขได้สั่งให้คุณข้าหลวงและข้าราชสำนักดูแลนักศึกษาเป็นอย่างดีและทรงรับสั่งให้จัดรถในวังส่งกลับบ้านทุกคนอย่างปลอดภัย
จวบจนเหตุการณ์ต่างๆ เริ่มคลี่คลายในเวลาต่อมา
อยากจะถามปิยะบุตรว่านี่นะหรือสถาบันที่คุณด่าทอ
หากรู้ไม่จริงหรือเกิดไม่ทันก็อย่าจำขี้ปากคนอื่นเค้ามาด่าทอจุดศูนย์รวมหัวใจของคนไทยเลย
จะโดนปากคนกินหมากกินพลูสาปแช่งเปล่าๆ
คิดไปอีกทีก็เสียดายความรู้ที่อุตส่าห์ร่ำเรียนมา
ช่างไม่เกิดประโยชน์แต่อันใดเลย ตายไปก็สูญเปล่า!
ใครเกิดไม่ทันได้เห็นภาพนี้ก็ช่วยแชร์ให้เพื่อนร่วมวัยให้รับรู้กันนะครับ
ดรัณภพรักในหลวง
< ย้อนกลับ
ถัดไป >