ชีวิตที่พอเพียง : ๑๗๘๕. เดินเล่นที่พิพิธภัณฑ์ศิริราชพิมุขสถาน

เช้าวันวาเลนไทน์ วันที่ ๑๔ ก.พ. ๕๖ ผมไปถึงศิริราชเวลาเพียง ๗.๓๐ น. เพราะรถไม่ติด ได้โอกาสไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะหน้าสถานีรถไฟบางกอกน้อยเดิม ที่เวลานี้ปรับปรุงเป็น พิพิธภัณฑ์ศิริราชพิมุขสถาน ซึ่งหมายความว่าเป็นพิพิธภัณฑ์ของศิริราช ในพื้นที่ที่เคยเป็นวังหลัง ของกรมพระราชวังบวรสถานพิมุข สวนสาธารณะนี้ชื่อว่า สวนเฉลิมพระเกียรติ ๗๒ พรรษา

ผมไม่ได้เข้าไปเดินชมภายในพิพิธภัณฑ์ เดาว่าเขาปิดไว้ เพราะยังไม่ได้มีพิธีเปิด เดิมกำหนดพระเจ้าอยู่หัวเสด็จฯ เปิดวันที่ ๑ ก.พ. ๕๖ ก็ติดทรงประชวรเสียก่อน ต้องชลอพิธีเปิดไปก่อน ผมจึงไปเดินชมบริเวณสวนสาธารณะด้านหน้าที่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา และด้านข้างที่ติดกับปากคลองบางกอกน้อย สวยงามร่มรื่นสุดพรรณา

ด้านริมคลองบางกอกน้อย มีแผงประวัติศาสตร์เล่าเรื่องราวของวังหลัง รวมทั้งเรื่องของสุนทรภู่ ที่ “เกิดวังหลัง” มีมารดาเป็นพระแม่นม ฝั่งตรงข้ามมีมัสยิดสวยงาม ผมมาค้นชื่อภายหลัง ทราบว่าชื่อมัสยิดหลวงอันซอริสซุนนะห์

ที่ปากคลองฝั่งตรงกันข้าม มีพื้นที่ว่างกว้างขวาง ตอนบ่ายวันเดียวกัน ผมพบผมท่านคณบดี ศ. นพ. อุดม คชินทร จึงถามท่านว่าเป็นที่ของใคร ท่านบอกว่าเป็นของคุณหญิงสุภัทรา สิงหลกะ ศิริราชกำลังติดต่อขอซื้อเพื่อทำเป็นสวนสาธารณะถวายในหลวง และทำสะพานคนเดินข้ามติดต่อกัน โดยได้ปรึกษาขอคำแนะนำจาก ท่าน ดร. จิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา ผมบอกว่า ใจตรงกัน

ระหว่างเดินเล่นอยู่นั้น มีเรือทัวร์ มีเสียงไกด์อธิบายเป็นภาษาจีน กว่า ๑๐ ลำ ไม่เห็นมีที่เสียงพากย์เป็นภาษาอังกฤษเลย แสดงว่าเวลานี้ทัวร์นักท่องเที่ยวจากจีนกำลังกิจการดี แต่นักท่องเที่ยวฝรั่งอาจไม่นิยมเส้นทางนี้ก็ได้ เพราะเลยเข้าไปหน่อยเดียวมีวัดศรีสุดาราม ที่มีรูปหล่อเจ้าแม่กวนอิม และมีรูปปั้นของเจิ้งเหอ หรือซำปอกง ที่คนจีนเคารพนับถือ เพราะเป็นแม่ทัพเรือจีนที่มีความสามารถสูง กองเรือเดินสมุทรจีนยิ่งใหญ่กว่ากองเรือฝรั่งมาก นั่นคือสมัยกรุงศรีอยุธยา คนจีนนิยมมากราบไหว้เพราะเชื่อว่าท่านศักดิ์สิทธิ์ด้านให้โชคลาภ

ผมเดินอ้อมมาตามริมฝั่งคลองบางกอกน้อย จนมาออกตรงทางเข้าอาคารปิยมหาราชการุณย์

วิจารณ์ พานิช

๑๖ ก.พ. ๕๖