เมื่อประมาณ ๗ ปีก่อน ทางมหาวิทยาลัยมหิดลเชิญผมไปเลี้ยงแสดงความยินดีที่ผมได้รับโปรดเกล้าฯ ให้ทำหน้าที่นายกสภามหาวิทยาลัย ต่อจาก ศ. เกียรติคุณ นพ. นที รักษ์พลเมือง ที่ทำหน้าที่มา ๑๖ ปี    เขาขอให้ผมพูดต่อที่ประชุมว่าผมจะมีวิธีทำงานอย่างไร   ผมบอกว่าผมจะใช้หลัก 2C คือ Continuity and Change ซึ่งหมายความว่าจำดำเนินการต่อจากท่านนายกสภาฯ ท่านก่อนเพื่อให้มีความต่อเนื่อง ในนโยบายดีๆ ที่มีอยู่   และจะดำเนินการเปลี่ยนแปลงนโยบายต่างๆ เพื่อให้สอดคล้องกับยุคสมัยและความต้องการของบ้านเมือง   ผมเดาว่าผู้ที่ฟังผมในคืนนั้น คงจะงงๆ

เช้าวันที่ ๑๔ พ.ค. ๕๕ ผมไปร่วมประชุมหารือกลุ่มย่อยที่ศิริราช  เพื่อสร้างกลไกความต่อเนื่องและการเปลี่ยนแปลงให้แก่การทำงานรับใช้มูลนิธิรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล   โดยเน้นที่คณะกรรมการที่ปรึกษาวิชาการ  และคณะกรรมการรางวัลนานาชาติ    ที่ผมเสนอตัวหมุนเวียนออกจากการเป็นประธานคณะกรรมการที่ปรึกษาวิชาการ   รวมทั้งปรึกษากันว่าจะหมุนผู้อาวุโสบางท่านออก   เพื่อหาตัวคนที่อายุสี่สิบเศษๆ ที่เหมาะสม มาทำงาน เพื่อสร้างความต่อเนื่องและสร้างการเปลี่ยนแปลงไปพร้อมๆ กัน

รวมทั้งมีการวางแผนไปข้างหน้า ว่าในที่สุดผมจะหมุนเวียนออกจากตำแหน่งประธานคณะกรรมการรางวัลนานาชาติด้วย

เราคุยกันเรื่องการประสานงานสร้างความเคลื่อนไหวปฏิรูประบบการศึกษาของวิชาชีพสุขภาพของประเทศ ที่ อ. วิม (ศ. พญ. วณิชชา ชื่นกองแก้ว) รับผิดชอบอยู่   ว่าจะต้องมีระบบจัดการ จัดองค์กร และจัดคน ให้เหมาะสม   ศ. นพ. ประสิทธิ์ วัฒนาภา รองฯ ใหญ่ด้านวิชาการของศิริราช รับไปช่วยจัดระบบให้   เบาใจไปอีกเรื่อง    เพราะการทำงานเพื่อขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงนั้น burnt out ง่าย   เรียกภาษาไทยสมัยใหม่ว่า “หมดแบต” คือหมดแรงบันดาลใจ หรือ “หมดไฟ”

คุณหมอสุวิทย์ วิบุลผลประเสริฐ ชวนหารือเรื่องการวางแผนระยะยาว ส่งมอบภารกิจผู้นำดำเนินการ PMAC แก่คนรุ่นใหม่ เพื่อให้เกิดความต่อเนื่อง   ที่จะต้องมีคนรุ่นใหม่ที่ทั้งมีสมอง มีใจ และมีไฟ มาฝึกและสร้างเครือข่ายนานาชาติสัก ๔ - ๕ ปี จนคุ้นเคยและเกิดการยอมรับ   อ. หมอประสิทธิ์รับไปชักชวนคนที่เหมาะสมและจัดเวลาและค่าใช้จ่าย   โดย ศ. นพ. สุพัฒน์ วาณิชย์การ เลขาธิการมูลนิธิรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดลรับรู้ยุทธศาสตร์นี้

เราคุยกันว่า โครงการเยาวชน กำลังดำเนินไปด้วยดี ทีมทำงานของศิริราชไม่เปลี่ยน แม้ทีมบริหารคณะจะเปลี่ยน   คาดว่า อีก ๒ - ๓ ปี จะต้องเริ่มหาคนอีกรุ่นหนึ่งมาเรียนรู้งาน เพื่อทำงานต่อเนื่อง

วันนี้การประชุมปรึกษาหารือกลุ่มเล็กๆ เชิงเตรียมการณ์สู่อนาคต อบอวลไปด้วยกลิ่นไอของ ความต่อเนื่องผสมการเปลี่ยนแปลง

วิจารณ์ พานิช

๑๔ พ.ค. ๕๕