กรณีหลังการศึกษา Post Education

คุณลี่  เป็นเพื่อนของผม เธอเล่าให้ผมฟังว่า
เธอกำลังเรียนภาษาอังกฤษ อย่างกระตือรือร้น
กับครูคนหนึ่งซึ่งจะต้องเสียสตางค์ เรียน  และรู้สึกว่า
จากที่เคยเกลียดภาษาอังกฤษ และเรียนในชั้นเรียนที่ทรมานมาก
ตั้งแต่ขั้นพื้นฐานยันมหาวิทยาลัยแต่ก็ผ่านมาได้ทุกครั้ง
แต่ทุกครั้งจะนึกถึงบาดแผลที่ใจ เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ
มาโดยตลอด  ภาพในอดีตที่เธอเล่า บอกว่าเธออับอายมากที่ครู
ภาษาอังกฤษในระดับขั้นพื้นฐาน ได้ให้เธอไปเขียนกระดาน
และเขียนไม่ได้ ทำให้เธอรู้สึกอับอายและทำให้ภาษาอังกฤษเธอมีปัญหา
ตรงข้ามกับอีกรายวิชาหนึ่ง คือ วิชาวิทยาศาสตร์เฉพาะทาง
เธอบอกว่าเธอทำได้สบาย ๆ ทำได้ดีเยี่ยม  มาตั้งแต่เรียน ม ต้นแล้ว
ไม่ว่าจะไปติวหรือแข่งขันที่ไหน เธอจะได้อันดับที่ดี ๆ เสมอ
เธอจบมหาวิทยาลัยปิดของรัฐ และได้ทำงานของรัฐ
ขณะนี้กำลังเรียน ปริญญาโท เพื่อจะก้าวสู้ผู้บริหาร
สิ่งหนึ่งที่เธอต้องการเปลี่ยนแปลง และจะต้องก้าวข้ามให้ได้
คือการเรียนภาษาอังกฤษ  ขณะนี้เธอกำลังข้ามขอบ
ข้ามผ่านความเจ็บปวดใจในวัยเด็ก และเรียนภาษาอังกฤษ ได้สนุกขึ้น
และมีทีท่าว่าสำเร็จชดเชยสิ่งที่เสียไปในอดีต

ผมอยากเรียกสิ่งนี้ว่า เป็น ขบวนการหลังการศึกษา
เป็นการเคลื่อนไหวที่จะเรียนรู้ด้วยตนเอง
ผมบอกเธอว่า นี่คือ มหาวิทยาลัยที่แท้จริงของเธอ
ตอนนี้เธอได้เข้าสู่มหาวิทยาลัยที่แท้จริง อันเกิดจากความตั้งใจ
และปรารถนาที่จะเรียนรู้  มากกว่าใบรับรองใบนั้น

มนุษย์หลังการศึกษา เป็นผุ้ที่เรียนรู้ด้วยตนเองตลอดชีวิต
ที่นี่ ไม่มีใบรับรอง ที่นี่ไม่เนื้อหา ไม่มีหลักสูตร  การเผชิญชีวิต
นั่นแหละหลักสูตร ที่จะต้องก้าวข้ามผ่านไป เพื่อชีวิต