ขาแขนของเราวัยเยาว์นั้น
อ่อนแออัดอั้นต้องออดอ้อน
อ้อแอ้อ้อแอ้แม่ให้นอน
คอยปลอบคอยป้อนกล่อมนอนเปล

วันนี้แม่เราเฒ่าชรา
ร่วงโรยโหยหาเสียงกล่อมเห่
ลุกเดินเมื่อใดให้โลเล
โซเซโซเซจนล้มลง

แม่เคยอุ้มลูกไปทุกแห่ง
วันที่มีแรงคอยเสริมส่ง
วันนี้ร่างกายไม่มั่นคง
ลูกจงดูแลแม่ของเรา

เอางานบังหน้าไม่น่าถูก
แม่เคยทิ้งลูกวันไหนเล่า
อ้างนั่นอ้างนี่ที่มัวเมา
นี่แม่ของเรายังดูแล

จึงรอดปลอดภัยในวันนี้
วันที่แม่เรากลับเฒ่าแก่
หนทางห่างไกลวัยเปลี่ยนแปร
วันแม่ทุกข์ทนอยู่บนเตียง

รอแล้วรอเล่ารอเงาลูก
พันผูกลูกไว้ได้ยินเสียง
ดวงตาพร่ามัวตัวใกล้เคียง
พอเพียงพักผ่อนก่อนหลับตา

คัดลอกจาก http://www.gotoknow.org/posts/545050