เช้ามืดวันที่ ๓๐ ส.ค. ๕๖ ผมออกจากโรงแรมเซนทารา กลางเมืองหาดใหญ่   เดินออกไปทางถนน “สาย ๓” หรือนิพัทธ์อุทิศ ๓ เดินไปทางทิศใต้   ความรู้สึกแรกคือความสะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อยกว่าตอนที่ผมออกมาวิ่งเมื่อหลายปีที่แล้ว อย่างมากมาย   ทางเท้าปูด้วยกระเบื้องเคลือบสวยงาม และเป็นสีและลายชุดเดียวกันทั้งหมด   และไม่มีเสาไฟและสายไฟริมถนน รกรุงรังอีกแล้ว    ทราบภายหลังว่า ทางเทศบาลจัดการเอาลงใต้ดินหมด

ยามเช้าวันนี้อากาศเย็นสบาย   รถยังมีน้อยมาก จึงไม่มีเสียงหนวกหู   และไม่รู้สึกว่ามีมลพิษทางอากาศอย่างในเมือง โดยทั่วไป    ผมเดาว่าอีกสักชั่วโมงเดียว อากาศและบรรยากาศก็จะไม่ดีอย่างนี้

เดินผ่านมูลนิธิสงเคราะห์คนชราอนาถา อยู่ติดกับสมาคมกว๋องสิว ทำให้ผมนึกชมสปิริตคนจีน   ที่มีจิตสาธารณะ และจิตกุศล รวมตัวกันบริจาคเงินตั้งสมาคมและมูลนิธิช่วยเหลือกัน   โดยเฉพาะช่วยเหลือคนชราอนาถา    ที่หาดใหญ่มีหลายมูลนิธิ   ทำอย่างไรสังคมไทยจะปลูกฝังจิตสาธารณะให้เข้มแข็งเช่นนี้บ้าง

ผมเดินไปจนสุดถนนสาย ๓ แล้วเลี้ยวขวา ไปสู่ถนนสาย ๑  ผ่านร้านที่ผมคิดถึงบ่อยๆ และไม่ได้ไปกินนานมากแล้ว  ชื่อร้านเจ็งง้วน อยู่ปลายสุดถนนสาย ๑ ทางทิศใต้   ลักษณะของร้านยังเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน คือไม่หรูหรา    สมัยผมไปกิน อาหารอร่อยและมีลักษณะจำเพาะ   ได้แก่ปลากระบอกนึ่งเกลือ   เต้าหู้ทอด (กินกับน้ำจิ้มคือน้ำเกลือใส่ต้นกระเทียมหั่น  หากใช้น้ำจิ้มผิด จะโดนดุ)  แฮ่กึ๊น  ฯลฯ

ผมเดินขึ้นเหนือไปตามถนนสาย ๑   ถ่ายรูปถนนและอาคารบ้านเรือน   จนไปพบคนกำลังเอากรงนกกรงหัวจุกมาแขวนที่หน้าร้านหลายกรง    ความชอบนกชนิดนี้ ทำให้ผมอดถ่ายรูปไม่ได้    สมัยผมอยู่หาดใหญ่ ผมเลี้ยงนกชนิดนี้ และชนิดอื่นๆ ที่บ้านพัก    ช่วงที่บ้าเลี้ยงนก ผมเลี้ยงราวๆ ๒๐ ตัว

เดินผ่านอาคารเก่าที่เดาว่าเขาคงอนุรักษ์ไว้    มีการปรับปรุงและทาสีใหม่หลากสีสวยงามเป็นลูกกวาดทีเดียว

ตอนเช้าเช่นนี้ ร้านที่เปิดมักเป็นร้านอาหาร ส่วนใหญ่เป็นร้านอาหารจีน จำพวกแต้เตี๊ยม   และมีร้านอิสลามด้วย

การได้ไปเดินออกกำลังกายและชมบรรยากาศ และชีวิตผู้คนยามเช้าที่หาดใญ่วันนี้ ทำให้ผมรำลึกถึงวันเก่าๆ   ที่ผมไปอยู่ที่หาดใหญ่เกือบ ๒๐ ปี   ผมแทบไม่เคยได้มาชมบรรยากาศยามเช้าตรู่ในเมืองเช่นนี้ เป็นการทำความรู้จักซึมซับบ้านเมือง และชีวิตผู้คนที่ดีมาก

วิจารณ์ พานิช

๓๐ ส.ค. ๕๖

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich