หนังสือ เกมภาษาอังกฤษเพื่อพัฒนาทักษะแห่งศตวรรษที่ ๒๑
วิจารณ์ พานิช
สำหรับเด็ก การเรียนรู้ที่ดีที่สุดคือการเล่น เพราะเป็นกิจกรรมที่ดึงดูดการสนใจหรือสนุก ที่ภาษาวิชาการทางการเรียนรู้เรียกว่ามี student engagement
การประยุกต์เกมเข้ามาเป็นเครื่องมือของการเรียนรู้จึงเป็นสิ่งที่ถูกต้องอย่างยิ่ง และจริงๆ แล้ว ใช้ได้สำหรับคนทุกวัย ไม่ใช่เฉพาะเด็กๆ เท่านั้น
หนังสือ เกมภาษาอังกฤษเพื่อพัฒนาทักษะแห่งศตวรรษที่ ๒๑ เล่มนี้จึงมีประโยชน์อย่างยิ่ง สำหรับ ใช้เป็นเครื่องมือครู ในการจัดการเรียนภาษาอังกฤษให้สนุกสนานน่าสนใจ พร้อมๆ ไปกับการได้บรรลุเป้าหมาย ผลลัพธ์การเรียนรู้ที่กำหนด ยิ่งเป็นหนังสือที่เขียนจากประสบการณ์กว่า ๒๐ ปี ซึ่งหมายความว่า ได้เคยทดลองใช้เกมเหล่านี้ในนักเรียนหลากหลายบริบทในสังคมไทย แล้วนำมาปรับปรุงเขียนเป็นหนังสือเล่มนี้ ยิ่งมีคุณค่าสูง
ในมุมของการเรียนรู้ การเล่นเกม คือ “การปฏิบัติ” (doing / acting) ทฤษฎีการเรียนรู้สมัยใหม่บอกว่า วิธีการเรียนรู้ที่ดีที่สุดคือ “Learning by doing” การเล่นเกมจึงเป็นวิธีการเรียนรู้ที่ดีที่สุดอย่างหนึ่ง และจริงๆ แล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้เฉพาะในห้องเรียนเท่านั้น เล่นที่บ้าน หรือเด็กๆ ชวนกันเล่นกันเองก็ได้
เพื่อให้ครูสามารถใช้หนังสือเล่มนี้แล้วเกิดประโยชน์ต่อ “ผลลัพธ์การเรียนรู้” (learning outcome) ของศิษย์ได้ตามเป้าหมาย ผมขอให้ข้อสังเกตสองข้อ
1. อย่าให้ความสนุกบดบังเป้าหมายของการเรียนรู้ที่แท้จริง คือต้องไม่ใช่เล่นเกมแล้วได้แต่ ความสนุกเป็นหลัก ลืมเรื่องเป้าหมายการเรียนรู้ไปเลย หรือเอาใจใส่น้อย ครูต้องตั้ง เป้าหมายผลลัพธ์การเรียนรู้ไว้ให้ชัดเจน และสังเกตจากการเล่นเกมว่านักเรียนทุกคนได้ บรรลุเป้าหมายการเรียนรู้ดังกล่าวหรือไม่
2. ตามหลักการเรียนรู้แห่งศตวรรษที่ ๒๑ จะให้เกิดผลลัพธ์การเรียนรู้ในระดับ “เรียนแล้วรู้จริง” (mastery learning) บทเรียนโดยการลงมือทำ (action) ต้องตามด้วยการ “ไตร่ตรองสะท้อนคิด” (reflection / AAR – After Action Review) ร่วมกัน ดังนั้น หลังเล่นเกม ครูต้องชวนศิษย์ไตร่ตรอง สะท้อนคิดเพื่อตีความหรือทำความเข้าใจการเรียนรู้ ในมิติที่ลึกจากประสบการณ์ตรงของตน โดยครูต้องฝึกทักษะการตั้งคำถามให้นักเรียน ตีความประสบการณ์ตรงของตน เพื่อให้ศิษย์ได้ผลลัพธ์การเรียนรู้ตามที่กำหนดในระดับที่ รู้ลึกและเชื่อมโยง
ผมขอแสดงความยินดีและชื่นชม ที่อาจารย์ขจิต ฝอยทอง รวบรวมเกมภาษาอังกฤษจำนวน ๕๑ เกมนี้ออกตีพิมพ์เผยแพร่ ยิ่งเป็นการผลิตผลงานทำความดีให้แก่สังคม เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่คุณใหญ่ หรือคุณนงนาท สนธิสุวรรณ (ผู้ล่วงลับ) ที่ผมคุ้นเคยและนับถือด้วยแล้ว ผมยิ่งอนุโมทนา
วิจารณ์ พานิช
ประธานมูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์
๑๕ มิถุนายน ๒๕๖๐
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich ใน สภามหาวิทยาลัย
คัดลอกจาก: https://www.gotoknow.org/posts/630591