การกำกับดูแลหลักสูตร

สภามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เมื่อวันที่ ๓๐ มี.ค. ๕๖ พิจารณาวาระการประชุมเรื่องรายงานผลโครงการจัดการศึกษาพิเศษของมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร ปการศึกษา 2555 แล้วมีความเห็นว่า ต้องกำกับดูแลแบบแยกแยะ  ไม่ใช่กำกับดูแลแบบรวมๆ กัน

ทำให้ผมนึกถึงหลัก “การกระจายแบบหางหนัก”  และ “วิธีรับรู้แบบสุนัข” ที่บอกเราว่า  มนุษย์เรามักหลงคิดแบบnormal distribution  หรือแบบเหมารวม  ไม่คิดแบบแยกแยะ หาส่วนที่ดีเลิศ (best practice) เอามาส่งเสริมและขยาย  และหาส่วนที่เลว หรือคุณภาพต่ำ สำหรับยกเลิกหรือหลีกเลี่ยง

ทั้งสองส่วนนั้น มีข้อมูลสำหรับเรียนรู้ยวดยิ่ง  คือเรียนจากความสำเร็จ และเรียนจากความผิดพลาด ในการจัดหลักสูตรพิเศษ ในยุคปัจจุบัน และในมหาวิทยาลัยวิจัย

วิจารณ์ พานิช

๓๑ มี.ค. ๕๖

คัดลอกจาก http://www.gotoknow.org/posts/537242