Thaiihdc.org

ผู้เขียนมีเพื่อนมากเนื่องจากเข้ากับคนง่ายไม่เลือกและแบ่งชนชั้น แต่มีเพื่อนสนิทจริงๆไม่มากนัก เนื่องจากผู้เขียนเป็นคนจริงใจ และไม่ปกปิด คบกันไม่กี่ครั้งก็จะทราบว่าใครจริงใจกับผู้เขียนบ้าง ผู้เขียนไม่เคยเอาเปรียบใคร แต่ก็จะไม่ยอมให้ใครเอาเปรียบผู้เขียนเช่นกัน ผู้เขียนยินดีและเต็มใจทำทุกอย่างให้กับคนทุกคนที่เห็นคุณค่า ดูเหมือนคนโง่ ปล่อยให้คนอื่นเอาเปรียบ

ผู้เขียนมีครอบครัวที่อบอุ่น คุณพ่อรับราชการ ตำแหน่งสุดท้ายเป็นข้าราชการพลเรือนชั้นพิเศษ ตำแหน่งผู้ตรวจราชการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ส่วนคุณแม่เป็นแม่บ้าน มีพี่น้องด้วยกัน ๔ คน ผู้เขียนเป็นลูกชายคนโต คุณพ่อและคุณแม่ไม่ได้รับมรดกตกทอดจากคุณปู่ คุณตา คุณพ่อคุณแม่เลี้ยงลูก ๔ คนเป็นอย่างดี ไม่ได้น้อยหน้าใคร ถึงแม้นเงินเดือนคุณพ่อจะไม่พอกับการเลี้ยงภรรยาและลูกๆอีก ๔ คน ต้องกู้หนี้นอกระบบ เสียดอกเบี้ยง สูง บางครั้งผู้เขียนและน้องๆต้องหยุดเรียนเนื่องจากคุณพ่อไม่มีเงินให้ไปโรงเรียน โชคดีที่คุณพ่อมีน้องสาว ๒ คน และน้องชาย ๑ คน ที่ให้ความช่วยเหลือครอบครัวของผู้เขียน ถึงแม้นจะไม่สามารถช่วยด้านเงินทองได้มากนัก แต่ก็ช่วยเรื่องสถานที่ศึกษาเล่าเรียนให้กับผู้เขียนและน้องๆอีก ๓ คน โดยเฉพาะตัวผู้เขียนเองได้รับการช่วยเหลือจากอาเขย จนสามารถได้เข้าเรียนวิชาชีพที่วิทยานุกรณ์วิทยาลัย และโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษ จนทำให้ผู้เขียนมีความรู้จนสามารถเข้าทำงานที่มั่นคงได้ คุณอาเป็นผู้ฝากให้ผู้เขียนเข้าทำงานครั้งแรกขณะที่ผู้เขียนยังศึกษาอยู่ในปีที่สอง

เมื่อผู้เขียนมีรายได้ ทำให้สถานะทางครอบครัวดีขึ้น รายได้ของคุณพ่อและผู้เขียนพอเพียงกับรายจ่ายของครอบครัว ไม่ต้องกู้หนี้ยืมสินกับใครอีก สามารถใช้หนี้สินที่คุณพ่อยืมมาได้หมดสิ้น ผู้เขียนซื้อรถยนต์ และซื้อบ้านเป็นของตัวเอง นำคุณพ่อ คุณแม่ และน้องๆอีกสามคนมาอยู่รวมกันในบ้านหลังแรกของครอบครัว น้องๆทุกคนเรียนจบ และมีงานทำ

ระหว่างที่ผู้เขียนทำงานอยู่ที่บริษัททัวร์รอแยล เพื่อนรุ่นน้องของผู้เขียนได้ให้แฟนเขามาพบผู้เขียนเพื่อช่วยจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินและทำวีซ่าเพื่อเดินทางไปเรียนต่อที่อเมริกากับเพื่อนผู้เขียน ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นทำให้ผู้เขียนรักกับแฟนเพื่อน ถือว่าเป็นคู่รักคนแรกของผู้เขียน (ไม่ใช่แฟนในช่วยเด็กๆ) เรารักกันมาก ผู้เขียนรู้สึกผิดที่ไปแย่งแฟนเพื่อน แต่ก็ห้ามใจไม่ได้ ผู้เขียนให้ผู้หญิงเป็นคนตัดสินใจว่าจะเลือกใครแน่ ผู้หญิงยืนยันว่าเลือกผู้เขียน แต่จะขอเดินทางไปเรียนต่อตามที่ได้วางแผนไว้ แต่ผู้เขียนไม่เห็นด้วยเพราะถ้าให้ไปอยู่กับแฟนเก่า ผู้เขียนคงรอเก้อแน่ๆ จึงขอให้ผู้หญิงยกเลิกการเดินทางถ้าเลือกผู้เขียน แต่ถ้าจะเดินทางไปตามที่ตั้งใจไว้ก็ถือว่าเลือกแฟนเก่า ผู้หญิงตัดสินใจเดินทาง เราจึงขาดการติดต่อกัน ผู้เขียนเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่ยุติธรรมกับผู้หญิงคนนั้น โดยเฉพาะได้ทราบภายหลังว่าผู้หญิงตัดสินใจยกเลิกการเดินทางที่สนามบิน และไม่ได้แจ้งให้ผู้เขียนทราบ (ไม่ใช่เนื้อคู่)

ผู้เขียนมีความพอใจผู้หญิงอีกสองคน คนแรกเป็นลูกสาวพ่อค้าระดับประเทศ ยังเป็นนักศึกษาและเข้ามาพบผู้เขียนเพื่อสอบถามเรื่องตั๋วเครื่องบิน และได้มีการนัดให้ไปพบคุณพ่อของนักศึกษาที่บ้านเพื่อจัดทำรายละเอียดการเดินทาง ในที่สุดกลายเป็นลูกค้าที่สำคัญของผู้เขียน ผู้เขียนสนิทสนมกับครอบครัวลูกค้ารายนี้มาก คุณพ่อคุณแม่ของนักศึกษา ได้มอบหมายให้ผู้เขียนพาลูกสาวและลูกชายคนเล็กไปเที่ยวในที่ต่างๆ วันลอยกระทง ผู้เขียนได้พานักศึกษาและน้องชายของนักศึกษาไปลงเรือเที่ยวลอยกระทง จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แทนที่ผู้เขียนจะลอยกระทงพร้อมกับนักศึกษาที่ไปกับผู้เขียน แต่ผู้เขียนกับไปลอยกระทงพร้อมกับผู้หญิงต่างชาติ (ผู้หญิงต่างชาติคนนี้จะมีบทบาทสำคัญต่อชีวิตผู้เขียนในอนาคต) ผู้เขียนมีความพอใจกับนักศึกษาคนนี้ และเชื่อว่านักศึกษาคนนี้และครอบครัวมีความพอใจผู้เขียน และคิดไปถึงแผนแต่งงานในอนาคต

ระยะเวลาไล่เรี่ยกันผู้เขียนก็มีความสนิทสนมกับลูกสาวคนมีเงินอีกคนหนึ่ง รายนี้เป็นลูกทัวร์ไปต่างประเทศโดยผู้เขียนเป็นหัวหน้าทัวร์ หลังจากนั้นก็มีความสนิทสนมกันมาก รายนี้แทบไม่ปล่อยให้ผุ้เขียนไปสังสรรค์กับใครเลย แม่ลูกมา รับผู้เขียนไปทานข้าวกลางวันทุกวัน มื้อเย็นเลิกงานก็ไปทานข้าวที่บ้านของแม่ลูกคู่นี้ เป็นเหตุให้ผู้เขียนเริ่มห่างเหินกับนักศึกษา เมื่อผู้เขียนเดินทางไปต่างประเทศแม่ลูกคู่นี้ก็ตามผู้เขียนไปเกือยทุกครั้ง ได้มีการพาไปพบกับนายธนาคาร และไปไหนๆด้วยกัน จนคนรู้จักต่างคิดกันว่าผู้เขียนเป็นว่าที่ลูกเขย อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ผู้เขียนได้พบกันผู้หญิงต่างชาติที่บังเอิญผู้เขียนได้เคยลอยกระทงพร้อมกับเธอเมื่อ ๑-๒ ปีก่อนหน้านี้ เธอตัดสินใจฆ่าตัวตาย เนื่องจากการผิดหวังเรื่องคู่รัก และมีปัญหากับครอบครัว แต่มีคนช่วยไว้ได้ เมื่อพบผู้เขียน ผู้เขียนได้พยายามให้ความช่วยเหลือและปลอบใจ ให้คิดถึงอนาคต และรับปากว่ามีสิ่งไหนที่ผู้เขียนช่วยได้ขอให้บอกผู้เขียนยินดีให้ความช่วยเหลือไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน หางาน หรือเรื่องอื่นๆ ระหว่างนั้นผู้เขียนจะต้องไปพบคุณพ่อที่ไปทำงานอยู่ที่จังหวัดอุดร เธอขอไปด้วย เมื่อไปถึงอุดร ผู้เขียนให้เธอพักที่โรงแรม ส่วนผู้เขียนไปพักที่บ้านคุณพ่อ ระหว่างที่จะไปบ้านคุณพ่อเธอร้องไห้ และถามว่าที่สัญญาจะช่วยเหลือเธอนั้นเป็นความจริงแค่ไหน ผู้เขียนได้ยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงขอให้บอกมา เธอจึงบอกว่าให้แต่งงานกับเธอ

ผู้เขียนเป็นคนที่รักษาคำมั่นสัญญามาก เมื่อสัญญาอะไรกับใครจะต้องทำตามสัญญา เคยโกรธคุณแม่ที่ไม่ทำตามสัญญาจึงได้กระโดดรถจนเกือบเสียชีวิต เมื่อเจอเช่นนี้ได้คิดทบทวน และเปรียบเทียบระหว่างผู้หญิงสองคน คนหนึ่งเป็นคนมีเงิน มีการศึกษา มีความพร้อมทุกอย่างสามารถหาผู้ชายดีๆที่มีความพร้อมมากกว่าผู้เขียน ส่วนอีกคนหนึ่งหมดหวังทุกอย่าง ต้องการความช่วยเหลือ ถ้าผู้เขียนปฎิเสธ ก็เท่ากับผู้เขียนได้แต่พูดเมื่อเธอต้องการความช่วยเหลือจริงๆก็ไม่ได้ เธอก็จะผิดหวังเหมือนเดิม และอาจคิดฆ่าตัวตายอีก ผู้เขียนจึงตอบตกลง และเป็นครั้งแรกที่ผู้เขียนต้องโกหกคุณพ่อคุณแม่สร้างเรื่องว่ารู้จักกันมานานและจะแต่งงานกัน แต่ผู้ใหญ่ไม่เต็มใจเท่าไหร่แต่ไม่ทราบจะทำอย่างไร ในที่สุดจึงได้จดทะเบียน แต่ไม่ได้ทำพิธีแต่งงานเพราะฝ่ายหญิงตัวคนเดียวไม่มีญาติ พี่น้องในประเทศไทย ส่วนพ่อแม่ก็อยู่ต่างประเทศ และรู้สึกว่าจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกัน

ครอบครัวเริ่มมีปัญหาเงินที่ผู้เขียนให้กับคุณแม่เริ่มให้น้อยลง เพราะต้องไปให้ภรรยา และมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นมาก ภรรยาเป็นผู้ที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบนักการฑูต ทราบภายหลังว่า พ่อเคยเป็นเจ้าหน้าที่สถานฑูตไต้หวันในประเทศไทย ใช้จ่ายเงินฟุ้มเฟือย เที่ยวกลางคืน มีปัญหากับคุณแม่และน้องๆ ผู้เขียนกลายเป็นลูกที่ทำร้ายจิตใจคุณแม่ เนื่องจากความเป็นคนตรง ระหว่างภรรยา และแม่ ใครผิดผู้เขียนก็ว่ากล่าวคนนั้น โดยไม่ทันคิดว่าผู้เขียนไม่มีสิทธิ์ว่ากล่าวคุณแม่ เป็นบาปอย่างมาก ครอบครัวที่มีความสุขเริ่มมีแต่ปัญหา ทะเลาะและโต้เถียงกันตลอดเวลา ความเป็นคนตรงและพูดโดยไม่คิดยิ่งทำให้ความบาดหมางระหว่าคุณแม่และภรรยาเลวร้ายเพิ่มขึ้นทุกวัน ในที่สุดก็มีลูกสาว หลังจากมีลูกภรรยาได้ทำงานโรงแรม โดยคุณแม่และน้องสาวช่วยเลี้ยงลูกให้ เมื่อลูกสาวอายุได้สอง-สามปี ผู้เขียนเริ่มคิดถึงอนาคต ผู้เขียนคิดว่าจะช่วยฉุดและดึงภรรยาขึ้นมาได้ แต่ความจริงภรรยาเป็นผู้ฉุดผู้เขียนให้ตกต่ำลง จึงยอมรับความจริงและตัดสินใจเลิกกับภรรยาอย่างเด็ดขาด หลังจากที่เคยเลิกกันและกลับมาคืนดีกันมาแล้ว ๓-๔ ครั้ง เมื่อเลิกกันจริงๆลูกสาวอยู่ในความดูแลของผู้เขียน โดยมีคุณแม่และน้องสาวเป็นผู้เลี้ยงดู ส่วนอดีตภรรยาไปมีสามีใหม่ มีลูกอีก ๒-๓ คน และก็ได้เลิกลากับสามีใหม่อีกเช่นกัน หลังจากเลิกกับผู้เขียน อดีตภรรยามีชีวิตที่ตกต่ำกว่าเดิมมาก และไม่น่าเชื่อว่าคุณแม่ที่เคยเกลียดกลับ เป็นผู้ที่ให้ความช่วยเหลืออและเป็นห่วงเป็นใย เนื่องจากเธอไม่มีที่พึ่ง และผู้เขียนเองไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเพราะกลัวจะพัวพันกันอีก สุดท้ายเธอได้คืนดีกับพ่อที่ไต้หวันและกลับไปอยู่ไต้หวัน สุดท้ายทราบข่าวจากลูกสาวว่าได้เสียชีวิตไปแล้ว

หลังจากหย่าล้างกับภรรยา แม่ของลูกสาวที่ผู้เขียนคิดว่าจะได้แต่งงานด้วย ได้พูดกับผู้เขียนว่าเขาพร้อมที่จะให้ผู้เขียนอยู่กับลูกสาวเขา แต่ขอให้ผู้เขียนอย่านำลูกสาวมาด้วย ไม่ใช่ว่ารังเกียจลูกสาว แต่เขาทำใจไม่ได้ และลูกสาวก็มีคุณแม่และน้องสาวผู้เขียนช่วยดูแลอยู่ ผู้เขียนปฎิเสธทันที เพราะลูกสาวขาดแม่ไปคนหนึ่งแล้วจะให้ขาดพ่ออีกคน คงเป็นไปไม่ได้ ผู้เขียนไม่สามารถเลือกหาความสุขของตัวเองโดยไม่คิดถึงความสุขของลูกสาวได้ หลังจากนั้นผู้เขียนก็ไม่ได้ติดต่อสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย

ม.ล.ชาญโชติ ชมพูนุท

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

ได้รับ e-mail จาก support gotoknow ส่งข้อมูลของผู้ที่ร่วมแสดงความคิดเห็นลงในบทความของผมที่เขียนใน gotoknow ข้อความที่ส่งมาถึงผมเป็นข้อความที่ให้กำลังใจกับผมเป็นอย่างมาก เขียนบทความมาก็มากหลาย เคยได้รับดอกไม้หรือคำชมมาบ้าง แต่ไม่เหมือนครั้งนี้ครับ ถึงแม้นผมจะไม่ค่อยยึดติดกับคำชมและคำตำหนิ เท่าไหร่ แต่ผมก็ยังเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่บางครั้งก็ต้องการน้ำใสที่ซึมลงไปเลี้ยงหัวใจครับ ขอบคุณครับคุณนิติกรณ์ เราเป็นกัลยาณมิตรกันครับ

ม.ล.ชาญโชติ ชมพูนุท

29 มกราคม 2559

จาก: นิติกรณ์  อีเมลนี้จะถูกป้องกันจากสแปมบอท แต่คุณต้องเปิดการใช้งานจาวาสคริปก่อน  หัวข้อ: 911 ดีใจมาก —————————————

เรื่องของท่านสนุกมาสกเลยครับ ท่านอ่านประโยคแรกที่ผมทักทายอาจนึกสงสัีย ไอ่นี่บ้า ข้าไม่ได้แต่งนิทานให้พวกแกได้อ่านให้สนุกเพลิดเพลินนะโว้ย!! แต่ครับแต่ พอดีผมกำลังรูสึกกลุ้มใจหลายเรื่อง โมโหตัวเองที่ตัดสินใจทำอะไรผิดๆ กำลัง นึกโทษตัวเอง อะไรหลายๆอย่างอยู่ แต่ผมกด็๋เผอิญไปเจอลิ้งๆนึง http://www.saraupdate.com/2771 นั่งอ่านไปได้หน่อยเดียว จบดื้อๆแบบค้างคา ต้องบอกก่อนว่าผมเป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสือ เป็นคนไทยประเภทอ่านหนังสือไม่เกิน 5 บรรทัด แต่พอได้อ่านลิ้งข้างต้น ทำให้ผมรู้สึกค้างคาใจผู้เขียนมา ว่าเขาต้องการสื่ออะไร ก็เลยต้องหาอ่านต่อ วิธีที่ง่ายที่สุดคือ google ช่วยหา ผมเดาเล่นๆว่าเรื่องผี เรื่องสยองขวัญแน่ๆกับโรงแรมนี้ แต่ไหงไปๆมาๆกลายมาลิ้งของท่านก็ไม่รู้ ก็เลยอ่านลงมาเรื่อยๆ ความรู้สึกในขณะนั้นที่กำลังอ่านรู้สึกยากอ่านไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่เป็นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือเท่าใดนัก แต่วินาทีนั้นผมเหมือนถูกสะกดให้นั่งมองทุกวันคำ ทุกๆพยางค์ที่ท่านเขียน แม้แต่อ่านจบแล้วก็อยากอ่านต่ออีก มันเลยเป็นที่มาที่ทำให้เกิดการอยากสนทนากับท่านขึ้นมาครับ ถึงแม้ท่านอ่านแล้วจะไม่ตอบ หรือไม่เห็นที่ผมเขียน แต่อยากบอกว่าเรื่องราวของท่านที่นำมาถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือสนุกมากครับ ทั้งๆที่จุดประสงค์ที่ท่านเขียนผมมองว่าอยากอธิบายถึงอะไรหรือต้องการสื่อถึงอะไร แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆว่ามันเป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์จริงที่สนุกมาก ตัวผมเองท่านอาจไม่รู้หัวนอนปลายเท้าว่าไอ่เจ้าหนุเนี่ยมันใครมาบ่น หรือเห่าหอนให้ผู้ใหญ่ฟัง(ขอโทษด้วยครับกับคำบางคำที่อาจดูไม่ค่อยสุภาพนัก) ผมเองปีนี้ก็ปาเข้าไปอายุ 40ย่าง41 เกิด 9 พ.ย 17 ครับ ผมเองมีบุคคลิกคล้ายๆท่านคือมีศักดิ์ศรี ยอมหักไม่ยอมงอ รักเพื่อนพ้อง ขี้เกรงใจคน และเป็นคนตรงๆ ไม่ชอบเห็นคนเอารัดเอาเปรียบ คือรักความยุติธรรมมากครับ มาวันนี้ผมรู้สึกดีที่ได้จบเจอคนแบบท่านและถึงแม้ผมเองไม่ได้ฐานะร่ำรวยอะไร แต่การที่ผมมาจบเจอคนแบบท่านโดยบังเอิญผมรู้สึกเจอมิดแท้ผ่านตัวอักษรที่ร้อยเรียงมาเป็นคำพูดให้ผู้อ่านอย่างผมหรือใครๆได้รู้ว่าบนโลกใบนี้ยังมีคนที่ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร แต่จะตัดสินใจทำอะไรยึดความถูกต้องเท่านั้น

ปล. ที่ผมจั่วตัวกระทู้ว่า 911 ดีใจจัง เพราะเหตุผลว่า ถ้าท่านเห็นแล้วคิดว่าเป็นสแปมท่านจะไม่กดเข้า่มาอ่าน แต่ถ้าเราดวงสมพงษ์กันและเป็นกัลยาณมิตรกัน ท่านเองก็ต้องเปิดเข้ามาอ่านที่ผมเขียน (ทุกๆตัวหนังสือที่ผมเขียน ผมไม่ได้ตรวจสอบคำผิดนะครับ ถ้ามีที่ผมพิมพ์ผิดต้องขออภัยด้วยครับ ผมเขียนออกมาจากใจ)

ขอบพระคุณท่านมากครับที่อ่านจนจบ / นิติกรณ์

หมายเหตุ: ท่านได้รับอีเมลติดต่อนี้เพราะผู้ส่งเขียนผ่านฟอร์มของระบบ โดยระบบไม่ได้เปิดเผยที่อยู่อีเมลของท่านแก่ผู้ส่ง แต่หากท่านตอบอีเมลนี้ ผู้ส่งจะสามารถรู้อีเมลของท่านได้จากอีเมลที่ท่านตอบ

ผมเชื่อและมีศรัทธา ต่อ พล.อ.ประยุทธ นายกรัฐมนตรี

หลังจากอ่านบทความใน http://www.posttoday.com/politic/440039 (พล.อ.ประยุทธ์ เผย หากประชามติไม่ผ่านก็ต้องร่างรธน.ใหม่ ชี้รัฐธรรมนูญที่ผ่านมาต่างกันไม่กี่มาตรา ยันไม่ออกกฎหมายพิเศษ หากมาตรา61 ติดหล่ม เมื่อวันที่28 มิ.ย. เวลา 14.00น. ที่ทำเนียบรัฐบาล)

ผมมีความเชื่อมั่น พล.อ.ประยุทธ์ ว่าท่านเสียสละและทำเพื่อประเทศชาติ อย่างแท้จริง ผมอ่านข่าวที่เขียนโดยโพสต์ทูเดย์ ในเนื้อหาสาระที่ท่านประยุทธ์ให้สัมภาษณ์ ผมเข้าใจและขอแสดงความชื่นชมกับท่านประยุทธ์ ข้อความชัดเจน และถือว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องตามที่ท่านกล่าว ท่านพูดได้ตรง และถูกต้องกับสิ่งที่เกิดขึ้น ท่านมีความตั้งใจอย่างเต็มที่ๆจะแก้ปัญหาให้บ้านเมือง ผมขอวิงวอนให้ประชาชนศึกษาและทำความเข้าใจในสิ่งที่ท่านพยายามทำเพื่อประเทศชาติ และให้ความร่วมมือกับท่านนายก ถ้าประชาชนยังไม่ให้ความสำคัญ ยังถือว่าธุรไม่ใช่ ฉันไม่ได้มีหน้าที่อะไร จึงปล่อยให้ท่านนายก รบ กับผู้ที่ต้องการสร้างประโยชน์ ให้กับตัวเองและพวกพร้อง เพียงลำพัง ท่านคงไม่มีกำลังต่อสู้ได้ นอกจากพวกประชาชนจะให้ความร่วมมือและเข้ามาช่วยเหลือ วิธีการช่วยเหลือที่ดีที่สุดก็คือเปลี่ยนความคิดของตัวเอง หันมาช่วยกันคิดถึงประเทศชาติ เห็นประโยชน์ของส่วนรวมเป็นที่ตั้ง ให้เกียรติผู้นำ ช่วยแบ่งเบาภาระ ไม่ใช่รุมโจมตีและสร้างปัญหาให้มากขึ้น ขอให้เลิกแบ่งสีแบ่งพวก หันมาร่วมมือกัน ความเห็นต่างเป็นเรื่องของธรรมชาติ ถ้าทุกคนคิดเหมือนกันหมดนั่นน่ะไม่ใช่ธรรมชาติ ความคิดต่างเป็นเรื่องที่ดี แต่อย่ายึดมั่นถือมั่นว่าความคิดของฉันถูกเพียงฝ่ายเดียว เราต้องนำความแตกต่างมาหาจุดสมดุลย์เพื่อการสร้างสรรค์ ไม่ใช่เพื่อการทำลาย ท่าน ศาสตราจารย์ กีรติ บุญเจือ ท่านก็กำลังพยายามให้ความรู้เกี่ยวกับกระบวนทรรศ์ทางปรัชญาที่ ๕ อยู่ ปรัชญากระบวนทรรศน์ที่ ๕ เป็นปรัชาที่จะช่วยให้สังคมโลกเป็นสังคมแห่งความสุข ประเทศไทยมีปรัชญาที่ถูกต้องและเหมาะสมอยู่แล้ว แต่ทำไมเราไม่นำมาศึกษาทำความเข้าใจและนำมาใช้ในชีวิติประจำวันของเรา ปรัชญานั้นได้แก้ ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ศึกษาให้ดี จะพบของดีๆที่ประชาชนคนไทยได้รับจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว คือการปกครองแบบธรรมาภิบาล ประชาธิปไตย เป็นรูปแบบการปกครองที่ชาวตะวันตกตั้งขึ้น ซึ่งคนกลุ่มหนึ่งนำเข้ามาใช้ในระบบการปกครองของประเทศไทย ซึ่งล้มเหลวมาโดยตลอด หลักการปกครองที่คนไทยควรได้รับคือการปกครองแบบธรรมาภิบาล เรามีของดีอยู่แต่กลับไปใฝ่คว้าหาสิ่งจอมปลอม

ม.ล.ชาญโชติ ชมพูนุท
29 มิถุนายน 2559