ในการประชุมจับภาพความเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากโครงการพัฒนาเยาวชนท้องถิ่น ๔ ภาค ที่มูลนิธิสยามกัมมาจล เมื่อวันที่ ๑๑ มีนาคม ๒๕๕๗ ได้เห็นคุณค่าของการที่โรงเรียนเข้าร่วมกับกลไกอื่น ของชุมชน ได้แก่ “บ้าน - วัด - โรงเรียน” ในการร่วมกันพัฒนาเยาวชน ในท้องถิ่น
ประชาคมในพื้นที่นั้น เห็นแล้วว่า การที่โรงเรียนมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันสำคัญอย่างไร และรู้สึกเสียดายที่ผู้อำนวยการโรงเรียนถึงคราวเกษียณอายุราชการ และข่าวร้ายคือมีข่าวว่า คนที่จะย้ายมาเป็นผู้อำนวยการแทนเป็นคนไม่ดี คอรัปชั่น และไม่ทำงาน
ผู้นำชุมชนจึงไปเจรจากับเขตพื้นที่การศึกษา ว่าชุมชนต้องการคนดีที่ทำงานจริงมาเป็น ผู้อำนวยการโรงเรียน และบอกตรงๆ ว่า ไม่เอาคนที่มีข่าวลือว่าจะมารับตำแหน่ง
ในที่สุดโรงเรียนนี้ ก็ได้ผู้อำนวยการที่มีคุณสมบัติตามที่ชุมชนต้องการ
นี่คือตัวอย่างความเข้มแข็งของชุมชน ที่สามารถเจรจาต่อรอง ปฏิเสธผู้บริหารโรงเรียนที่เป็นคนเลวได้ ผมขอแนะนำว่า ครูเลวก็ควรถูกปฏิเสธด้วย
และชุมชนอื่นๆ ควรปกป้องผลประโยชน์ของชุมชน เพื่อให้มีโรงเรียนที่มีคุณภาพดี ในทำนองนี้
เยาวชนเป็นสมบัติที่มีค่า ต่ออนาคตของท้องถิ่น/ชุมชน ชุมชนที่เข้มแข็ง จึงต้องมีแกนนำลุกขึ้นมาดำเนินการพัฒนาเยาวชน ชุมชนไหนทำไม่เป็น ปรึกษาหัวหน้าโครงการ คือ อ. ทรงพล เจตนาวณิชย์ ได้ หัวใจคือ นายก อบต. ต้องเห็นความสำคัญ และมีบุคลากรของ อบต. ทำหน้าที่พี่เลี้ยง ในการดำเนินการพัฒนาเยาวชน ให้แกนนำเยาวชน ได้มีส่วนในกิจกรรมของชุมชนทุกเรื่อง แล้วเยาวชนจะกลายเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาเยาวชน ไม่ใช่เป็นผู้ก่อปัญหาสังคม
วิจารณ์ พานิช
๑๑ มี.ค. ๕๗
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich
| < ย้อนกลับ | ถัดไป > |
|---|
