สนามในการเป็น facilitator ของฉันเพิ่งเริ่มต้น ฉันยังต้องพัฒนาต่อไป
ตามหัวข้อนี้ ควรจะเป็นบันทึกแห่งความสุข แต่ใจฉันตอนนี้มันแกว่ง ๆ เศร้า ๆ ยังไงชอบกล
เมื่อเช้าเปิดเข้าไปดูประเมินการสอนออนไลน์ จากนักศึกษาที่ฉันจัดการเรียนรู้ให้พวกเขา
หนึ่งความคิดเห็นที่ทำให้ฉันรู้สึกเศร้า คือ คำถามจากนักศึกษาที่ว่ามีการแจกเอกสารให้อ่านตั้งมากมาย แล้วไม่ออกสอบ ให้ซื้อหนังสือแล้วไม่ออกสอบ เพื่ออะไร? สอนเยอะ สั่งงานเยอะ แล้วออกข้อสอบแต่สไลด์สรุปเพื่ออะไร?
ฉันอ่านทบทวนไปมา หลายครั้งหลายหน ย้อนคิดถึงสมัยฉันเป็นนักศึกษา ถามว่าเราอยากอ่านเยอะ ๆ ไหม คำตอบก็คือ ก็ไม่เชิง แต่เรารู้ว่ามันเป็นหน้าที่ของนักศึกษาที่จะต้องอ่าน ต้องค้นคว้า หาความรู้ เราจะไม่มีความนึกคิดที่ว่าทำไมเราต้องอ่านเยอะแบบนี้ เพราะเราถือว่ามันคือหน้าที่
แต่วันนี้ความคิดเห็นของนักศึกษาคนหนึ่งทำให้ฉันต้องทบทวนตัวเอง ทบทวนผู้เรียน ตกลงว่าปัญหานี้มันเกิดกับตัวผู้จัดการถ่ายทอดวิธีการการเรียนรู้อย่างฉัน หรือเกิดจากตัวผู้เรียนกันแน่
อย่างไรก็ตามฉันก็ยังเชื่ออยู่เสมอว่าคนเราทุกคนมีศักยภาพในการเรียนรู้ด้วยกันทั้งสิ้น แน่นอนว่าวิธีการที่ฉันคิดว่ามันน่าจะดี สำหรับนักศึกษามันอาจจะไม่ใช่วิธีที่ดีสำหรับทุกคน
สนามในการเป็น facilitator ของฉันเพิ่งเริ่มต้น ฉันยังต้องพัฒนาต่อไป
หมายเหตุ พิมพ์จบ อ่าน แล้วก็คิดว่าบันทึกนี้มันอาจจะไม่ได้สุขมาก แต่ก็ถือว่าเป็นการเปิดใจเพื่อเรียนรู้
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย จิตศิริน
หลังจากได้อ่านบันทึกของอาจารย์ ผมได้แสดงความคิดเห็นไว้ดังนี้
ดีใจที่ได้ทราบว่าอาจารย์สอนและคิด และมีการทบทวน คนเราทุกคนต้องเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา และมีการปรับเปลี่ยนวิธีการให้ดีขึ้น การทบทวนตัวเองเป็นสิ่งมีค่าที่สุดครับ การที่ทำให้คนเก่ง ไม่ได้แสดงว่าครูเก่ง แต่การทำให้ลูกศิษย์เกิดแรงบันดาลใจที่จะเรียนรู้นั่นจึงจะถือว่าเป็นครูที่ดี เป็นผู้สร้างที่แท้จริง
ม.ล.ชาญโชติ ชมพูนุท
19 พ.ค.2557
| < ย้อนกลับ | ถัดไป > |
|---|
