ผมบันทึกเรื่องการเดินทางไปปักกิ่งเมื่อเกือบสองปีที่แล้วไว้ ที่นี่ และ ที่นี่
เช้าวันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๗ ผมออกจากโรงแรม Vision, 39 Xueyuan Rd., Haidan District, Beijing 100191 แล้วเลี้ยวไปทางซ้ายมือ วิ่งไปผ่านสนามกีฬาที่มีคนมาออกกำลังกันมากพอสมควร ถนนตรงนี้แคบ และอีกฝั่งหนึ่งเป็นร้านอาหาร ที่ทำแผงลอยขายอาหารไว้หน้าบ้าน ลักษณะเป็นบริการคนจน
โรงแรม Vision นี้ถือเป็นโรงแรมหรู และทำเลดี เพราะเดินไปมหาวิทยาลัยปักกิ่งใช้เวลาเพียง ๑๐ นาที ห้องพักดีมาก ดีกว่าโรงแรม Carriage Inn ที่ผมไปพักที่ซาน ฟรานซิสโก และโรงแรม The Churchill ที่วอชิงตัน ดีซี
อากาศตอนเช้าเย็นสบาย ๑๘ องศา แต่พอตกบ่ายก็ร้อน ขึ้นไปถึง ๒๘ องศา และที่ร้ายคือท้องฟ้า ในปักกิ่งปกคลุมไปด้วยหมอกควัน ผมจำได้ว่า ตอนมาคราวที่แล้วเดือนตุลาคม ๒๕๕๕ ตอนเช้าอากาศ หนาวมาก ผมสวมเสื้อหนาวหลายชั้นและสวมถุงมือออกไปวิ่ง
เช้าวันที่ ๑๖ พฤษภาคม วันสุดท้ายในปักกิ่ง อุณหภูมิ ๑๕ องศา กำลังสบาย เวลา ๕.๔๐ น. ซึ่งสว่างจ้า เริ่มมีแดดแล้ว ผมวิ่งออกไปทางขวา ของโรงแรม สังเกตว่ามีเสียงอีการ้อง ไม่มีเสียงนก ที่ให้ความสดชื่นแบบใน วอชิงตัน ดีซี สังเกตว่าบริเวณนี้เป็นที่เขาสร้างอาคารใหม่ทั้งหมด คงจะรื้อสลัม หรืออาคาร ๑ - ๒ ชั้น ออกแบบแผนผังและถนนใหม่หมด จึงมีถนนที่เอื้อเฟื้อต่อจักรยานเป็นอย่างยิ่ง คือมีถนนกลาง สำหรับรถยนต์ ขนาบด้วยถนนข้าง ที่เลนนอกเป็นของรถยนต์ เลนในเป็นของจักรยาน มีป้ายบอกชัดเจน แล้วจึงถึงทางเท้าที่กว้างและสะอาด ในช่วงเวลา ๔ สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมเห็นประเทศที่ถนนมี เลนจักรยาน มีการส่งเสริมการใช้จักรยานถึง ๔ ประเทศ คือ นอร์เวย์ ฟินแลนด์ สหรัฐอเมริกา และจีน ที่จีนมีจักรยานไฟฟ้า และมอเตอร์ไซคล์ไฟฟ้า ใช้กันแพร่หลายมาก
ข้อสังเกตในเรื่องการออกแบบภูมิสถาปัตย์ของเมือง คือ เนื่องจากอาคารเป็นอาคารสูงทั้งสิ้น จึงมีพื้นที่ว่างระหว่างตัวอาคาร กับถนน สำหรับจัดสวน เป็นพื้นที่กว้างประมาณ ๑๐ เมตร คล้ายๆ ที่สิงคโปร์ และริมถนนก็ปลูกต้นไม้ใหญ่ ให้ความร่มรื่น แต่ไม่สวยงามเท่าที่สิงคโปร์
ชีวิตยามเช้ามืด เป็นชีวิตของคนจน ผมมีโอกาสได้เห็นรถสามล้อเครื่องบรรทุกของแบบพ่วงท้าย เป็นรถไฟฟ้า เห็นคนขายอาหารมาเตรียมจัดร้าน ที่อยู่ปากซอย
เช้าวันนี้ วิ่งเหยาะได้ ๓๐ นาที ได้เหงื่อทำให้สดชื่น ช่วงนี้ในปักกิ่งเต็มไปด้วยกุหลาบหลากสี และดอกโตมาก
การประชุม 3rd Asia Link Annual Conference ที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง จบเวลา ๑๕.๑๕ น. ของวันที่ ๑๖ พฤษภาคม ทางทีม HITAP ได้รับคำแนะนำจากคนไทยที่ไปทำบริษัททัวร์ อยู่ที่ปักกิ่ง ๑๕ ปีว่า บ่ายวันศุกร์ รถจะติด ให้รีบจับรถ แท็กซี่ไปสนามบินตั้งแต่ ๑๕ น. เราจึงทำตาม และก็เป็นจริงดังคาด รถแท็กซี่หายาก ทีม HITAP เองไม่ใช่คนท้องถิ่นไม่รู้ลู่ทาง เมื่อขอความช่วยเหลือ เขาก็พาไปหารถที่อีกประตูหนึ่ง และหาได้ทันที แต่รถก็ติด ผมนั่งหลับๆ ตื่นๆ ด้วยความเพลีย ใช้เวลาชั่วโมงเศษ ก็ถึงสนามบิน ต้องวิ่งหาที่ เช็คอินกันสองขยัก จึงเรียบร้อย และผ่านเข้าไปด้านใน หาซื้อเครื่องสำอางตามสั่งของสาวน้อย ได้ ๑ อย่าง ไม่ได้ ๑ อย่าง
จากนั้น อ. บุ๋มและผมไปที่ห้องรับรองของ Air China ไปอาบน้ำเพื่อความสบายตัว แต่พบว่าพอกลับ มานั่งในห้องรับรองก็เหงื่อแตกอีก เพราะอุณหภูมิ ๒๘ องศา เซลเซียส เขาไม่เปิดแอร์
สนามบินปักกิ่งกว้างขวางสวยงาม และไม่จอแจมาก แต่ป้ายบอกทางไปประตูทางออกมันยอกย้อน ชอบกล ทำให้เราไปถึงทางออกขึ้นเครื่องเป็นคนท้ายๆ มีคนมาทีหลังเรา ๓ คน เราต้องนั่งรถไปขึ้นเครื่องบิน ซึ่งจอดอยู่ไกล
เที่ยวบิน CA 979 เป็นเครื่อง B 737-800 เหมือนตอนมาจากนาริตะ มีชั้นธุรกิจเพียง ๘ ที่นั่ง และมีผู้โดยสาร ๓ คน ที่นั่งแบบธรรมดา ไม่ใช่ที่นอน ใช้เวลาบินเกือบ ๕ ชั่วโมง บริการอาหารธรรมดาๆ ด้อยกว่าช่วงที่บินมาจากนาริตะ
วิจารณ์ พานิช
๑๖ พ.ค. ๕๗
ต้องการชมภาพประกอบกด link :http://www.gotoknow.org/posts/570944
| < ย้อนกลับ | ถัดไป > |
|---|
