ท่านคณบดีคณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯ ศ. ดร. สุพจน์ หารหนองบัว ต้องการปฏิรูปการเรียนการสอน วิทยาศาสตร์ในมหาวิทยาลัย และในโรงเรียน ร่วมกับปฏิรูปการเรียนการสอนในภาพใหญ่ของประเทศ จึงเชิญผมไป “ปลุก” คณาจารย์ ให้ตื่น โดยตั้งชื่อการบรรยายว่า “อวสานของครูสอน : การเรียนวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ ๒๑”
จึงนำ narrated ppt มา ลปรร. ที่ ๑ , ๒
ในที่ประชุม มีอาจารย์หลายท่าน เล่าประสบการณ์ที่ตนเองดำเนินการปรับเปลี่ยนการเรียนการสอน เป็น active learning และนิสิตร่วมสร้างสรรค์เกิดผลงานเชิงนวัตกรรม ที่ตัวอาจารย์เองทำไม่ได้ ช่วยเสริมหรือ ยืนยันความเชื่อของผมว่า นักเรียน/นักศึกษา เป็นผู้เรียนรู้จากการสร้างสรรค์ของตนได้ เกิดผลงานที่เป็น ประโยชน์ต่อผู้อื่น หรือต่อชุมชน จะเท่ากับนักเรียน/นักศึกษา ได้ฝึกฝนปลูกฝังนิสัยเห็นแก่ผู้อื่น มุ่งทำประโยชน์ แก่ผู้อื่นและแก่ส่วนรวม ซึ่งจะเป็นคุณสมบัติเฉพาะตัวที่ก่อประโยชน์ไปตลอดชีวิต
โปรดสังเกตว่า การเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ (STEM – Science, Technology, Engineering and Mathematics) ไม่ได้มีเป้าหมายแคบแค่เรียน ๔ วิชานี้เท่านั้น แต่เป็นกระบวนการเรียนรู้บูรณาการ หรือครบ ทุกด้าน ของทักษะแห่งศตวรรษที่ ๒๑ เรียนรู้ฝึกฝนเพื่องอกงามทั้งด้านนอก คือรู้โลก และด้านใน คือจิตใจของตนเอง บังคับใจตนเองได้
เป็นการ “สอนคน” ไม่ใช่ “สอนวิชา”
วิจารณ์ พานิช
๒๖ ก.พ. ๕๗
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Prof. Vicharn Panich
| < ย้อนกลับ | ถัดไป > |
|---|
