วันนี้๑๕ พ.ค. ๕๖ วันพุธ อากาศมัวไม่ใสอย่างเมื่อวานเราเปลี่ยนแผนทำให้ชีวิตช้าลงไปกินอาหารเช้าตอน ๗.๓๐ น. โดยที่เวลาเริ่มบริการคือ ๗.๐๐ น.จึงมีคนไปกินก่อนเราหลายคนและอาหารบางอย่างเหลือน้อยต่างจากตอนอยู่ที่เบิร์นเราลงไปกินอาหารเช้าเป็นคู่แรกทุกวัน
ออกจากโรงแรม ๑๐.๕๐ น.เขาขับรถไฟฟ้ามาส่งจนท. โรงแรมทุกคนอัธยาศัยดีมากถ่ายรูปดาราขาเป๋กับป้ายยินดีต้อนรับที่สถานีขึ้นรถ ๑๑.๑๓ น. ไปVispเป็นรถหวานเย็นจอดทุกสถานีในตู้ที่เรานั่งมีผู้โดยสารเพียง ๔ คู่รถแล่นลงเขาขนานไปกับแม่น้ำและเส้นทาง trekking เห็นคนเดินมาเป็นหมู่ใหญ่กว่า ๑๐ คนถือเป็น scenic route แท้จริงรถไฟมีระบบให้ความอุ่นดีมากและประกาศทุกครั้งที่จอดรอรถสวน
วันนี้มีเวลาสนใจต้นไม้เห็นชัดเจนว่าต้นไม้ต่างชนิดกันกันที่ความสูงต่างกันที่ระดับความสูงมากๆมีต้นสนใหญ่ใบลู่ลงมีลูกที่ปลายใบสวยมากแต่ผมถ่ายรูปไม่ทัน
ที่Vispเราขึ้นรถ IR เวลา ๑๒.๓๖ รถนี้จะไปสิ้นสุดที่สนามบินเจนีวาผมไปถามคนที่นั่งรอว่าจอดMontreuxไหมได้ความว่าจอดพอขึ้นรถก็ตกใจว่าไม่มีคนเลยทั้งโบกี้มีผู้โดยสาร ๔ คน
ช่วงนี้ความสูงเหนือระดับน้ำทะเล ๖๐๐ - ๗๐๐ เมตรมีไร่องุ่นมากตามไหล่เขา
เรารู้สึกว่าวิวสองข้างทางสวยสู้ช่วงระหว่างVisp - Zermatt ไม่ได้เพราะเส้นทางระหว่าง V-Z ไปตามไหล่เขารถแล่นช้าให้ความรู้สึกสบายใจดีกว่ารถ IC แล่นเร็วและสองข้างทางเป็นที่ราบมากกว่าแม้จะยังเห็นยอดเขาสีขาวโพลนเพราะหิมะปกคลุมทั้งสองข้างทางรวมทั้งอาคารสองข้างทางก็ต่างกันระหว่างอาคารไม้ทรงสวิสแท้กับอาคารทรงสมัยใหม่ที่เหมือนกันทุกประเทศ
เวลา ๑๓.๔๐ น. ก็ถึงโพสซินาเระไอเกลอะ (Aigle) ซึ่งเป็นสถานีก่อนถึงโพสซินาเระมงเทรอซ์จุดหมายปลายทางของเราผมชวนสาวน้อยให้เลยไปลงเวเว่ย์แล้วนั่งรถเมล์กลับมงเทรอซ์เธอไม่เอาเธอไม่ใช่นักผจญภัยอย่างผม
ถึงสถานีมงเทรอซ์นั่งแท็กซี่ไปไม่ถึงกม.ก็ถึงโรงแรมรอยัลพลาซ่าระหว่างลงทะเบียนเข้าพักเจอนพ.วิโรจน์ อ. วิมและดร. ตวงกำลังจะเข้าประชุมอนุกรรมการวิชาการช่วงบ่ายเล่าเรื่องคนแก่สองคนไปเที่ยว ๑ สัปดาห์แล้วทั้งสามท่านซึ่งมาประชุมที่เจนีวาเป็นว่าเล่นปีละหลายครั้งไม่เคยได้เที่ยวอย่างผมเลย
ที่โรงแรม Royal Plaza Montreuxเราได้พักห้อง ๗๑๔ มีระเบียงให้ออกไปชมวิว ทะเลสาบเจนีวาที่สวยงาม มีภูเขายอดขาวโพลนด้วยหิมะ แต่เมื่อเราไปถึงอากาศมัว
เช้าวันที่ ๑๖ พ.ค. ผมออกไปวิ่งตอนเช้าท่ามกลางฝนพรำ ได้ถ่ายรูปวิว ดอกไม้ ต้นไม้ สวยงามยิ่ง เช้าวันที่ ๑๗ ฝนตกหนัก อดวิ่ง เย็นวันที่ ๑๗ แม้ฝนจะพรำ และขาเจ็บ (มาก) สาวน้อยก็ขอกางร่มออกไปเดินชมดอกไม้ เพราะความเย้ายวนของรูปที่ผมถ่ายมาให้ดู
วิจารณ์ พานิช
๑๕ พ.ค. ๕๖
คัดลอกจาก http://www.gotoknow.org/posts/540774