กองข้าวพังครืน
หิวจัดมาจากไหน
กินมากไปไม่ระวัง
กองข้าวถึงคราวพัง
ส่งเสียงดังอยู่ครางครืน
รวมข้าวจากชาวนา
เห็นแววตาเขาเต็มตื้น
ความหวังว่ายั่งยืน
ผ่านค่ำคืนจะฟื้นตน
กอดใบประทวนแน่น
ต้องคับแค้นแผนไร้ผล
หลายเดือนเหมือนบัดดล
ลำบากลำบนทนดูใบ
คับแค้นแสนคับขัน
คงถึงขั้นคั้นคอใคร
คงคาบไม่ยอมคาย
มีคราบไคลใครค้างคา
เครียดขึงจนถึงคลั่ง
คล้ายคราวครั้งถูกเข่นฆ่า
เฉือนเนื้อเอาเกลือทา
ยังดีกว่ามาหลอกกัน
กองข้าวคราวถล่ม
ค่อยค่อยล้มเลียงเลื่อนลั่น
ทับใครอยู่ในนั้น
ดูเถิดท่านผู้สร้างกรรม