Thaiihdc.org

ได้อ่านบทความของอาจารย์ วิจารณ์ พานิช ทำให้เกิดความคิดที่อยากจะฝากให้สังคม ช่วยกันหาทางแก้ไข คอรัปชั่น ไม่ใช่ปล่อยไปตามยถากรรม จึงขอนำมาเผยแพร่ในที่นี้

"บ้านเมืองอยู่ไม่ได้ หากคอรัปชั่นเป็นที่ยอมรับคอรัปชั่นเต็มเมือง"

นสพ. บางกอกโพสต์ ลงข่าว http://www.bangkokbusinessbrief.com/2013/02/01/corruption-still-robust-in-2013/?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+BangkokBusinessBrief+(Bangkok+Business+Brief)">Corruption still robust in 2013  ระบุว่า โครงการใหญ่ๆ คือแหล่งรั่วไหล  ได้แก่โครงการรับจำนำข้าว  โครงการจัดการน้ำท่วม ๓.๕ แสนล้าน  และโครงการโครงสร้างพื้นฐาน ๒.๒ ล้านล้าน

วันก่อน ผู้ใหญ่มากในบ้านเมือง บอกผมว่า ทราบข่าวมาว่า รมต. ที่เรานับถือท่านหนึ่งจ่ายเงิน ๓๐๐ ล้าน เพื่อตำแหน่ง รมต.  และเลขา รมต. จ่าย ๒๐ ล้าน  ไม่ทราบว่าจริงหรือไม่  เป็นต้นตอคอรัปชั่นอย่างหนึ่ง

บ้านเมืองอยู่ไม่ได้ หากคอรัปชั่นเป็นที่ยอมรับ

วิจารณ์ พานิช

๒ ก.พ. ๕๖

1. รมต. ที่เรานับถือท่านหนึ่งจ่ายเงิน ๓๐๐ ล้าน เพื่อตำแหน่ง รมต.  และเลขา รมต. จ่าย ๒๐ ล้าน  ไม่ทราบว่าจริงหรือไม่  เป็นต้นตอคอรัปชั่นอย่างหนึ่ง โจทย์ข้อนี้ ผมว่าไม่ผิด ถ้า รมต และเลขาท่านนั้น ยินดีบริจาคเงินอุดหนุนพรรค เมื่อได้เป็น รมต หรือ เลขา รมต เนื่องจากท่านมีเงินใช้เหลือแล้ว และมีความสามารถเข้ามาบริหารประเทศรับใช้ประชาชนด้วยความสุจริตใจ ข้อสำคัญจึงต้องหันไปดูว่าผู้มีอำนาจในการแต่งตั้ง รมต และ เลขา รมต คัดเลือกผู้มาเป็น รมต และ เลขา รมต ด้วยวัตถุประสงค์อะไร เพราะเห็นว่าเป็นคนมีความรู้และความสามารถในการเข้ามารับตำแหน่งเพื่อมาช่วยบริหารประเทศชาติด้วยความสุจริต หรือเพราะเป็นผู้ที่ประมูลให้ผลตอบแทนพรรคมากที่สุด หรือเป็นผู้ที่มีบุญคุณต่อกัน หรือเป็นผู้ที่อยู่ในโอวาส สั่งอะไรก็ได้ สรุปจึงขึ้นอยู่กับเจตนาของ รมต และ เลขา รมต ท่านนั้น และผู้มีอำนาจในการคัดเลือก

ดังนั้น ควรหาตัว รมต และเลขา รมต ให้ได้ และให้ท่านเป็นผู้ตอบคำถามนี้ และขณะเดียวกัน ท่านนายกรัฐมนตรี ก็ต้องอธิบายให้ชัดเจนว่าทำไมถึงเลือกท่าน รมต และ เลขา รมต ด้วยคุณสมบัติและเหตุผลใด

2.จับตาดูและหาข้อมูลในการบริหารจัดการของ รมต แต่ละท่าน โดยเฉพาะท่านที่มีข่าวว่าซื้อตำแหน่ง เมื่อพบเหตุที่น่าสงสัยว่าจะทำการทุจริต หรือ คอรับชั่น ก็ต้องนำออกมาแฉและดำเนินการตามกฎหมายอย่างเด็ดขาด ณ.ปัจจุบันการทำอะไรไม่โปร่งใส หรือมีการทุจริต คอรัปชั่น แบบปิดๆไม่ง่ายเหมือนเมื่อก่อนครับ นอกจากคนที่คอรับชั่นจะทำแบบหน้าด้านๆ ไม่ยำเกรงผู้ใด สักวันเขาก็จะพบจุดจบ ตามกรรมที่เขาก่อไว้ ไม่มีใครหนี้กรรมชั่วที่ก่อไว้ได้ครับ โดยเฉพาะเป็นกรรมชั่วที่ทำต่อแผ่นดินเกิด และประชาชนของประเทศ

คนไทยทุกคนต้องช่วยกันมีส่วนร่วมในการดูแลประเทศชาติของเราครับ ทุกคนมีหน้าที่ต่อประเทศไทย ไม่ใช่ปล่อยให้เป็นภาระของนักการเมืองและข้าราชการเท่านั้น

ขอแนะนำให้ประชาชนทุกคนทำการศึกษาเรื่องหน้าที่ของพลเมืองในสังคมประชาธิปไตย โดยการไปหาหนังสือ การศึกษาเพื่อสร้างพลเมือง โดย ทิพย์พาพร ตันติสุนทร มาอ่าน หนังสื่อนี้มีจำหน่ายที่ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ราคาเล่มละ 180 บาท  อย่างไรก็ตามกรณีที่หาซื้อหนังสืออ่านไม่ได้ หรือไม่สะดวกในการหาซื้อ ผมได้คัดลอกข้อความในหนังสือและได้นำลงในบันทึกของผม ใน gotoknpw โดยแบ่งออกเป็นตอนๆ เปิดอ่านได้ตาม link

http://www.gotoknow.org/dashboard/home#/blogs/104769

เมื่อปลายเดือนธันวาคม 2555 ผมขับรถผ่านวัดบัวขวัญ  จังหวัดนนทบุรี  (วัดที่ หมอดูชื่อ ลักษณ์ เรขานิเทศ โปรโมช เรี่ยไรเงินจากประชาชน หลายวิธี) ผมเข้าไปc;tดูและได้ไปไหว้รูปหล่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์หลายๆองค์ ไม่ว่าจะเป็น ท้าวมหาพรหม พระพิฆเนศ พระราหู และอื่นๆอีกมากมาย มีวิธีการให้คนทำบุญ เรี่ยไรเงิน มากมายหลายวิธี ผมเลือกทำบุญตามศรัทธาไปตามสมควร และได้ไปสั่งซื้อหนังสือฟันธงดวงชะตาปี 2556 โดยต้องชำระเงินเต็มจำนวน 120 บาทไว้ล่วงหน้าที่เจ้าหน้าที่ของวัด และทางสถาบันพยากรณ์ศาสตร์ จะเป็นผู้จัดส่งหนังสือให้  ผมจึงจ่ายเงินจำนวน 120 บาทให้กับคุณ นฤมล และคุณนฤมลได้ให้เอกสารรับเงินค่าจองหนังสือไว้เป็นหลักฐาน

ผมรอจนผ่านไป 2 อาทิตย์ก็ยังไม่ได้รับหนังสือ เมื่อโทรไปที่สถาบันพยากรณ์ศาสตร์ ตามเบอร์โทรศัพท์ที่แจ้งไว้ในใบจองหนังสือ ได้โทรคุยกับคุณกิ่ง คุณกิ่งแจ้งว่า หนังสือหมด จะต้องรอพิมพ์ใหม่ ประมาณกลางเดือนถึงปลายเดือนมกราคม จึงจะได้ หลังจากนั้นก็รอเรื่อยมาและไม่ได้รับการแจ้งข่าวใดๆทั้งสิ้น จึงได้โทรไปตามเบอร์โทรศัพท์เดิม แต่เป็นเทปบันทึกเสียงว่าให้กดหมายเลขที่ต้องการติดต่อ ถ้าไม่ทราบให้กด ๐ เพื่อติดต่อโอเปอเรเตอร์ เมื่อผมกด ๐ ก็รอสายอยู่เป็นเวลานาน และไม่มีคนรับ จนสายหลุดไป ทำแบบนี้หลายครั้งด้วยกัน จึงแวะไปติดต่อคุณนฤมล ผู้ที่รับเงินจากผม ที่วัดบัวขวัญ แจ้งว่าต้องติดต่อที่สถาบันพยากรณ์ศาสตร์ เท่านั้น ทางวัดไม่่ได้ยุ่งกับการจัดส่งหนังสือ ได้แจ้งว่าติดต่อไปแล้วแต่ไม่มีคนรับสาย เจ้าหน้าที่ซึ่งยืนอยู่หลายคนก็แสดงความไม่สนใจทั้งสิ้น มีคุณนฤมลคนเดียวที่เข้ามาพูดและอธิบายว่าทางนี้ก็ไม่มีหนังสือ จึงต้องให้ผมติดต่อกันเอง

แบบนี้เรียกว่าต้มตุ๋นหรือไม่ ถ้าผมไปแจ้งตำรวจว่าถูกฉ้อโกง ผมก็ย่อมทำได้ แต่ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ จึงขอฝากคนที่รู้จักคุณหมอดู ลักษณฺ เรขานิเทศ หรือเจ้าหน้าที่ๆรับผิดชอบของสถาบันพยากรณ์ศาสตร์ ช่วยดำเนินการโดยด่วน ถ้าไม่ได้รับการติดต่อหรือยังนิ่งเฉยอยู่ ผมจะนำเรื่องไปแจ้งความ

ม.ล.ชาญโชติ ชมพูนุท

11 กุมภาพันธ์ 2556

“การบ้าน” ในที่นี้หมายถึงงานที่จะต้องนำส่งเวลานี้การบ้านของผมมี ๔ แบบ  คือ (๑) PowerPoint ประกอบการบรรยาย  (๒) คำนิยมหรือคำนำหนังสือ  (๓) บันทึกสำหรับลง บล็อก  อันที่ ๓ นี้ เป็นการบ้านที่กำหนดให้ตนเอง  (๔) อื่นๆ  เช่นมีคนมาขอให้ไปพูดในโอกาสพิเศษบ้างเป็นครั้งคราว

ผมเดาว่าคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องงานเหล่าคงจะไม่ทราบว่าผมใช้เวลามากแค่ไหน ในการเตรียมงานหนึ่งๆ  การบรรยายหนึ่งชั่วโมง ใช้เวลาเตรียมอย่างน้อย ๓ ชั่วโมง  บางกรณีที่ผมไม่คุ้น แต่ก็ยังอยากรับ (เพราะได้เรียนรู้ และมันท้าทายดี) อาจใช้เวลากว่า ๒๐ ชั่วโมง  ต้องไตร่ตรองแล้วไตร่ตรองอีก และต้องค้นคว้ามาก  โดยผมทำเองทั้งหมด ไม่ได้ใช้ผู้ช่วยเลย   ผมเคยคิดเหมือนกันว่า ที่ผมดำรงชีวิตโดยไม่มีเลขานุการจริงๆ จังๆ  ไม่มีผู้ช่วยงานแบบนี้อาจเป็นการคิดผิด  เพราะถ้ามีผู้ช่วยอาจทำประโยชน์ได้มากกว่านี้

ผมจึงเป็นคนมีการบ้านให้ทำมาก  เรียกได้ว่าล้นมือ  แต่ผมก็ชอบ เพราะสนุก และได้ถือโอกาสค้นคว้าตีความทำความเข้าใจเรื่องต่างๆ  โดยผมพยายามฝึก “มองต่างมุม” ในเรื่องต่างๆและถกเถียงกับตนเองถกเถียงกับตำราหรือข้อเขียนต่างๆเป็นชีวิตที่สนุกสนานและสร้างสรรค์อย่างยิ่ง

เดาว่าผู้คนเขาคงเห็นประโยชน์เขาจึงยังให้การบ้านคนแก่อย่างผมทำเราก็ภูมิใจที่ชีวิตยังพอจะมีประโยชน์อยู่บ้างในวัยสนธยาแต่ผมจะเตือนตัวเองและเตือนคนอื่นเสมอว่าอย่าเชื่อผมนักเพราะเวลานี้ผมอยู่ในฐานะ “ผู้ไม่รู้จริง” เพราะไม่ได้ลงมือทำเรื่องอะไรก็ตามหากไม่ได้ลงมือทำเองผมถือว่าไม่รู้จริงคือไม่มี tacit knowledge

คนที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้เพราะเห็นหัวเรื่องแล้วคึกคัก คิดว่าผมจะเล่าเรื่องโป๊ เสียใจด้วยนะครับ

วิจารณ์  พานิช

๗  ม.ค. ๕๖

ผมก็อยู่ในกลุ่มผู้สูงวัยเช่นกัน ( 63 ปี )  เพียงแต่ยังน้อยกว่าอาจารย์ เมื่อ 3 ปีก่อน ผมเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัททำงานเหมือนเป็นเจ้าของบริษัทเอง มีเงินเดือนประจำ พอมีเวลาก็ศึกษาเรียนรู้โดยเข้ารับฟังสัมมนา และประชุม เรื่องที่เกี่ยวข้องกับบริษัทบ้าง และเป็นเรื่องของสังคมบ้าง ก็เคยมีเจ้าของบริษัทที่เป็นพี่สาวของเจ้านายโดยตรง โทรศัพท์ตามผมทุกวันว่าผมอยู่ที่ไหน เมื่อแจ้งว่าอยู่ในที่ประชุม ก็จะถามว่า ประชุมเรื่องอะไร เมื่อตอบไป ก็บอกว่าประชุมนั้นไม่เห็นเกี่ยวกับบริษัทเลย  ผมทำงานบริหารให้บริษัทนี้มามากกว่า 14 ปี ทำงานทุกวัน โรงแรมที่ผมบริหารงานอยู่ต่างจังหวัด แต่ผมอยู่ที่กรุงเทพ นานๆจะลงไปที่โรงแรมสักครั้ง แต่ผมควบคุมการบริหารงานด้านการตลาดทั้งหมด รวมถึงดูแลการทำงานของลูกน้องที่อยู่ในโรงแรมด้วย ผมบริหารงานโดยใช้ IT เป็นเครื่องมือ  การรายงานและติดต่องานทั้งภายในและภายนอกใช้ e-mail เป็นเครื่องมือ e-mail ทุกฉบับที่ใช้ในงานของโรงแรม จะต้องสำเนาถึงผม ผมต้องอ่าน e-mail วันละเป็นร้อยๆฉบับ  บริหารงานและสั่งงานทาง e-mail โดยเฉพาะ e-mail จากลูกค้า ถ้าเป็นเรื่องปกติ ผมก็จะให้ลูกน้องตอบแต่ต้องสำเนาให้ผมรับทราบ แต่ถ้าลูกน้องตอบช้า ผมก็อาจจะตอบเองหรือจี้ให้ลูกน้องตอบ

เมื่อผมอายุครบ 60 ปี จึงเริ่มเบื่อกับการไม่ให้เกียรติ ของเจ้าของบางคน ประกอบกับ มีสามีของคนที่ผมรู้จักมาชวนผมไปช่วยบริหารงานให้เขา ตกลงกันอย่างดี แต่พอผมไปทำงานด้วย ก็ไม่รักษาคำพูดและ พอถึงสิ้นเดือนก็ไม่จ่ายเงินเดือนให้ผม จนต้องทวงถาม พอเดือนที่สองผมจึงขอให้สิ้นสุดกัน และให้จ่ายเงินเดือนที่ติดค้างผมอยู่จำนวนสองเดือน เขาก็ยอมจ่ายโดยดี ทำให้ผมขาดรายได้ประจำ โดยที่ไม่ได้วางแผนไว้ก่อน แต่มีรายจ่ายประจำ

ตลอด 3 ปีที่ผมลาออกและไม่สนใจที่จะรับบริหารงานให้ใครอีก เนื่องจากประสบการณ์ที่ไม่ดีจากเจ้านายล่าสุดสองราย เจ้านายรายแรกผมทำกำไรให้เขามาตลอด ทำงานยิ่งกว่าเจ้าของ สามารถขึ้นเงินเดือนให้ลูกน้องทุกปี แต่ลืมขอขึ้นเงินเดือนตัวเอง ทำงาน 10 ปี โดยไม่ได้ขึ้นเงินเดือนเลย ผมก็ไม่ทันคิดเพราะสนกกับงาน วันที่ผมลาออก นอกจากเงินเดือนแล้วก็ได้รับแบบฟอร์มการโอนหุ้นเพื่อให้ผมเซ็นต์โอนหุ้นลอยไว้ โดยไม่มีการให้เงินค่าหุ้นแม้นแต่บาทเดียว  (ระหว่างที่ผมทำงานกับเขา เขาแจ้งว่าผมมีหุ้น แต่ไม่เคยทราบเลยว่ามีหุ้นเท่าไหร่ ได้แต่เซ็นต์เอกสารแต่ไม่ให้โอกาสได้อ่านรายละเอียด ไม่เคยได้รับเงินปันผลจากหุ้นแม้นแต่บาทเดียว เป็นกรรมการโดยไม่มีเงินค่ากรรมการ )

จากประสบการณ์ของนายจ้างทั้งสอง ผมจึงตัดสินใจไม่เป็นลูกจ้างใครอีกแล้ว จึงหันมาทำงานอิสระ เป็นวิทยากร และเป็นที่ปรึกษา ครั้งแรกคิดว่าง่ายๆ ความรู้และประสบการณ์รวมทั้งผลงานมีมาก  คิดว่าถ้าผมรับงานเป็นที่ปรึกษาให้โรงแรม สัก 3 โรงแรมๆละ 20,000 บาท ผมก็อยู่อย่างสบายแล้ว แต่ความจริงไม่เป็นเช่นนั้น สองปีแรกไม่มีใครมาจ้าง มีแต่มาปรึกษาโดยไม่มีค่าตอบแทนให้ เป็นวิทยากร ก็ฟรีบ้าง ได้เงินบ้าง ไม่กล้าไปเรียกร้องจากใคร สรุปแล้วใน 2 ปีแรก มีรายได้ถั่วเฉลี่ยเดือนละ 12,000 บาท ไม่พอกับค่าใช้จ่ายประจำในแต่ละเดือน ก็ต้องนำเงินเก่าที่มีอยู่ไม่มากนักมาใช้ จะขายที่ทางที่พอมีบ้างก็ขายไม่ได้

เชื่อไหมครับช่วงที่ทำงานอิสระมีงานหนักกว่าเดิม ต้องทำการบ้านมากกว่าเดิม เพราะงานบริหารเดิมผมมีประสบการณ์ มองเห็นทุกอย่างและมีลูกน้องช่วยเหลือ แต่พอมาทำงานอิสระ ต้องทำงานเพียงคนเดียวทำทุกอย่าง เหมือนกับเปลี่ยนอาชีพใหม่ ที่อาจารย์แจ้งว่า ใช้เวลาเตรียมเอกสารการบรรยาย 3 ชั่วโมง หรือบางครั้ง 20 ชั่วโมง แต่สำหรับผมยิ่งแล้วใหญ่ ต้องใช้เวลาอย่างต่ำๆ หนึ่งวัน หรือบางครั้ง สามวัน สำหรับการไปบรรยาย หรือร่วมในเวทีสัมมนา 1-3 ชั่วโมง แถมบรรยายฟรี ค่ารถก็ไม่มี บางแห่งมีค่าตอบแทนให้แต่ก็ไม่มากนัก นานๆจะได้ค่าบรรยายดีๆสักครั้ง ปีที่แล้วไปรับเป็นที่ปรึกษา 1 ราย และได้งานวิจัยมางานหนึ่ง ก็ทำให้มีรายได้มากกว่า 2 ปีก่อน แต่ก็ยังห่างไกลกับรายได้เก่าที่ได้เป็นประจำทุกเดือนมาก

พออาจารย์กล่าวถึงการบ้าน จึงอยากจะแลกเปลี่ยนข้อมูลกับอาจารย์ ว่า การบ้านของอาจารย์สบายกว่าผมเยาะครับ ผมมาจากนักปฎิบัติ แต่มากลับลำเป็นนักวิชาการ เมื่ออายุมากแล้ว แถมไม่มีกระดาษ มาเป็นการันตี ความสามารถของตัวเอง  ผมเลือกงานและเลือกนาย  ให้คำปรึกษาหรือแนะนำใครก็แนะนำตรงๆ เอาความจริงมาบอก ไม่เหมือนที่ปรึกษาบางคนที่แค่คอยตามใจนายจ้าง หาความผิดจากคนอื่นและรายงานเพื่อความชอบของตัวเอง

ผมต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆมากกว่าเดิม แต่โชคดีที่ผมเป็นนักปฎิบัติมาตลอดชีวิต จึงมีประสบการณ์มากและสามารถนำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสม สำหรับทฤษฎี ผมก็เรียนรู้ศึกษาเช่นกัน แต่เรียนรู้ในสิ่งที่ไม่รู้เพื่อนำมาใช้ในงาน ไม่ได้เรียนเพื่อเอากระดาษ ความจริงผมก็มีกระดาษมากเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยเอาใจใส่และนำมาเป็นหลักฐานแสดงตัว อาจารย์ไม่ต้องเดือดร้อนเรื่องหาเงิน เพราะเชื่อว่ามีรายได้ประจำอยู่ แต่ผมไม่มีรายได้ประจำก็เหมือนกับคนหาเช้ากินค่ำ การที่ผมมาอยู่ในฐานะนี้ทำให้เข้าใจถึงอีกหลายๆคนที่ลำบากกว่าผมในการหาเงินเพื่อมาเลี้ยงชีพและครอบครัว ผมจึงทุ่มเทอย่างเต็มที่กับมูลนิธิศูนย์บูรณาการพัฒนามนุษย์ เพื่อเป็นที่พึ่งของผู้ด้อยโอกาส

ม.ล.ชาญโชติ ชมพูนุท

๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

วันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2556 ได้เข้าร่วมงานสัมมนาประชาพิจารณ์ (ร่าง)แผนกลยุทธ์สำนักงานปลัดกระแรงงาน พ.ศ. 2556-2559

รศ.สมชัย ศรีสุทธิยากร  เป็นผู้บรรยายการดำเนินการจัดทำแผนกลยุทธ์สำนักงานปลัดกระทรวง โดยเริ่มจากการกล่าวถึง "ความจำเป็นต้องมีแผนยุทธศาสตร์"

1. เป็นทิศทางในการทำงานของหน่วยงาน

2.เป็นวิธีการเชิงกลยุทธ์เพื่อให้เกิดความสำเร็จที่รวดเร็วขึ้น

3.เกิดการประสานงาน บูรณาการ เป็นเนื้อเดียวกับหน่วยงานอื่น

4.มีกลไกในการกำกับติดตาม และ ประเมินความสำเร็จ

โครงสร้างของแผนยุทธศาสตร์

1.Vision วิสัยทัศน์  หมายถึง

ภาพองค์กรในอนาคต

ภาพกว้างๆซึ่งผู้นำในหน่วยงานปรารถนาให้องค์กรไปสู่

แนวคิดหรือมุมมองใหม่เกี่ยวกับสถานภาพองค์กรที่พึงปรารถนาในอนาคตซึ่งสามารถสื่อสารให้เกิดความเข้าใจทั่วทั้งองค์กร

อยากเห็นองค์กรในอนาคต ใน 5-10 ปีข้างหน้าเป็นอย่างไร

วิสัยทัศน์ของสำนักปลัดกระทรวงแรงงาน ได้แก่

"เป็นองค์กรชั้นนำในการบริหารจัดการยุทธศาสตร์ด้านแรงงาน สนับสนุนและผลักดันให้เกิดการทำงานร่วมกันอย่างบูรณาการ เพื่อความ สำเร็จในการบริหารแรงงานของประเทศ"

2. Mission พันธกิจ หมายถึง

ข้อความที่กำหนดถึงภารกิจที่องค์กรมุ่งหวังจะกระทำให้เกิดผลสำเร็จตามวิสัยทัศน์องค์กรที่มีอยู่

สิ่งที่องค์กรมุ่งมั่น ตั้งใจ อยากให้เกิดขึ้นในปัจจุบัน ใน 1-2 ปีนี้

งานตามหน้าที่ ตามเหตุผลของการจัดตั้งองค์การ

วิจัยและพัฒนาสารสนเทศ เศรษฐกิจและสังคมด้านแรงงาน

กำหนด ขับเคลื่อน ติดตามและประเมินผล ยุทธศาสตร์ด้านแรงงานเชิงกลยุทธ์

สื่อสาร และสร้างการมีส่วนร่วมกับภาคีเครือข่ายด้านแรงงาน

สร้างค่านิยมองค์กร และพัฒนาองค์กร รวมถึงระบบบริหารงานบุคคลเชิงรุก

3.Strategic Issues ประเด็นยุทธศาสตร์ หมายถึง

เรื่อง หรือ ประเด็นใหญ่ๆ ที่ต้องทำให้เกิดความสำเร็จตามวิสัยทัศน์

การมีประเด็นยุทธศาสตร์ที่ชัดเจน จะทำให้สามารถกำหนดเป้าประสงค์ (Goal) ที่ชัดเจน และ รู้ว่าประเด็นที่ต้องดำเนินการตามกลยุทธ์มีกี่เรื่อง

3.1การพัฒนาหน่วยงานให้เป็นองค์กรชั้นนำในการบริหารจัดการยุทธศาสตร์ด้านแรงงาน

3.2การขับเคลื่อนยุทธศาสตร์ด้านแรงงานเชิงบูรณาการอย่างมีประสิทธิภาพ

3.3การผลักดันให้การบริหารจัดการแรงงานของประเทศให้เป็นไปตามยุทธศาสตร์ประเทศ

ผลบั้นปลายที่ต้องการให้เกิด หลังจากการดำเนินการตามกลยุทธ์แล้ว

4.1.สำนักงานปลัดกระทรวงแรงงานเป็นหน่วยงานที่มีสมรรถนะสูงในการบริหารจัดการยุทธศาสตร์ด้านแรงงานและเป็นที่ยอมรับของหน่วยงานทั้งในและนอกกระทรวง

4.2.หน่วยงานและภาคีเครือข่ายมีการทำงานร่วมกันเพื่อให้บังเกิดผลอย่างมีประสิทธิภาพ

4.3.ประเทศไทยมียุทธศาสตร์ด้านแรงงานที่สามารถชี้นำการบริหารแรงงานของประเทศ

1.การบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมคุณภาพบุคลากร และองค์กร

2.การบริหารจัดการระบบเทคโนโลยีสารสนเทศและเครือข่ายเชิงรุก

3.การเพิ่มประสิทธิภาพในการวิเคราะห์สภาพแวดล้อมด้านแรงงาน

4.การกำหนด ติดตาม และประเมินผล ยุทธศาสตร์ แผนข้อเสนอด้านแรงงาน

1.สร้างและพัฒนาการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานร่วมกันในพื้นที่

2.ส่งเสริมและคุ้มครองแรงงานไทยที่ไปทำงานในต่างประเทศ

1.การพัฒนาระบบค่าจ้างของประเทศ

2.การพัฒนากลไกด้านแรงงานรองรับประชาคมอาเซียน

3.การพัฒนาการให้บริการด้านแรงงานในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้

4.การจัดการด้านแรงงานในภาวะวิกฤต

 

หลังการบรรยายของ รศ.สมชัย ศรีสุทธิยากร ได้เปิดเวทีให้ผู้เข้าร่วมรับฟัง ซักถาม หรือเสนอแนะ ปรากฎว่ามีผู้เสนอแนะ และสอบถามข้อสงสัยเป็นจำนวนมาก สำหรับผมเองได้ขอให้วิทยากรช่วยให้คำนิยามของคำว่า "แรงงาน" ในวิสัยทัศน์ "เป็นองค์กรชั้นนำในการบริหารจัดการยุทธศาสตร์ด้านแรงงาน สนับสนุนและผลักดันให้เกิดการทำงานร่วมกันอย่างบูรณาการ เพื่อความ สำเร็จในการบริหารแรงงานของประเทศ"

ได้รับคำตอบที่ไม่ตรงกับประเด็นที่ผมถาม อย่างไรก็ตามหลังจากพยายามอธิบายถึงประเด็นคำถาม ในที่สุด  รศ.สมชัย จึงจับกลุ่มหัวข้อที่เกี่ยวกับแรงงาน และได้อธิบายความหมายในแต่ละกลุ่ม ประกอบด้วย

1.แรงงาน labor  หมายถึงคนทำงานทุกคน รวมถึงคนทุกคนที่ทำงาน เช่น เจ้าของธุรกิจ ผู้บริหาร ลูกจ้าง พ่อค้า แม่ค้า คนทำสวน ชาวนา  ครูสอนหนังสือ ข้าราชการ

2.กำลังงาน Workforce หมายถึงคนที่อยู่ในอายุทำงาน ไม่ว่าจะเป็นคนที่ทำงาน หรือคนนั่งอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรเลย

3.ทรัพยากรมนุษย์ Human Resource หมายถึงคนที่เป็นลูกจ้างอยู่ในองค์กร ก็ถือว่าเป็นทรัพยากรมนุษย์ขององค์กรนั้นๆ  แต่ผมตีความหมายว่าทรัพยากรมนุษย์ คือคนทุกคนที่เกิดมาบนโลก เป็นทรัพยากรของแผ่นดิน ทรัพยากรมนุษย์เหล่านี้ควรได้รับการเอาใจใส่ดูแลและบริหารจัดการให้เป็นทรัพยากรที่มีคุณค่า ไม่ใช่ทรัพยากรที่สร้างภาระให้กับสังคมและประเทศชาติ

4.การจัดการแรงงาน Labor administration  ผมจำคำอธิบายไม่ได้

5.การจัดการทรัพยากรมนุษย์ Human Resource Management เป็นเรื่องของการบริหารจัดการพนักงานของแต่ละองค์กร แต่ผมรวบไปถึงภาครวมของทั้งประเทศ

ผมพยายามชี้ประเด็นให้เจ้าหน้าที่ๆเกี่ยวข้อง ไปกำหนดนิยามเรื่องแรงงานให้ชัดเจนและประกาศให้เข้าใจเหมือนกัน และให้ไปศึกษา        ขบวนการเกี่ยวกับทรัพยากรมนุษย์ ให้เข้าใจ จึงจะสามารถกำหนดพันธกิจที่เหมาะสมและมีประเด็นยุทธศาสตร์ ให้ได้ตามวิสัยทัศน์ที่กำหนดไว้

มีเจ้าหน้าที่บางท่านของกระทรวงแรงงาน เสนอว่าควรจะตัดคำว่า "องค์กรชั้นนำ" ออกไป เพราะไม่เชื่อว่าองค์กรจะสามารถแข่งขันกับองค์กรอื่นได้ แต่ผมเห็นว่า สำนักงานปลัดกระทรวงแรงงาน ต้องทำให้ได้ตามวิสัยทัศน์ ที่กำหนดไว้ เพราะเป็นหน่วยงานเจ้าภาพโดยตรงด้านแรงงาน

รู้สึกดีใจที่การชี้ประเด็นของผม ทำให้เจ้าหน้าที่ระดับกลางที่เกี่ยวข้องกับสำนักนโยบายและแผนยุทธ์ศาสตร์ จับประเด็นได้และจะนำข้อเสนอของผมไปใช้ในแผนของกระทรวงแรงงาน

ม.ล.ชาญโชติ ชมพูนุท

8 ก.พ.2556