Thaiihdc.org

ร่างกำหนดการสัมมนาระดมความคิดเห็น

เรื่อง “การพัฒนาขีดความสามารถในการบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวและกีฬา

เพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC)”

วันพฤหัสบดีที่ 7 มิถุนายน 2555 ณ ศูนย์วิจัยจุฬาภรณ์ กรุงเทพมหานคร

8.30 – 9.00 น. ลงทะเบียน

9.00 – 9.20 น. พิธีเปิดการสัมมนา

ประธานเปิดการสัมมนา

นายสุวัตร สิทธิหล่อ

ปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา

กล่าวรายงานโดย

รศ.ดร.ช่วงโชติ พันธุเวช

อธิการบดีมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

9.20 – 10.00 น. นำเสนอประเด็น เรื่อง “ การเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ส่งผลต่อภาคการท่องเที่ยวและกีฬาอย่างไร ?”

โดย ศ.ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์

เลขาธิการมูลนิธิพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ระหว่างประเทศ

10.00 – 10.15 น. พักรับประทานอาหารว่างและเครื่องดื่ม

10.15 – 12.00 น. การอภิปรายร่วมเรื่อง “การพัฒนาขีดความสามารถในการบริหาร จัดการด้านการท่องเที่ยวและกีฬาเพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC)”

“ทิศทางการท่องเที่ยวและกีฬาไทยกับการเตรียมความพร้อมเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC)”

โดย ตัวแทนจากกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา

“ศักยภาพทุนมนุษย์ไทยด้านการท่องเที่ยวและกีฬา เพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน”

โดย ศ.ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์

เลขาธิการมูลนิธิพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ระหว่างประเทศ

วิเคราะห์ศักยภาพด้านการท่องเที่ยวไทย มาตรฐานการเชื่อมโยงสู่การเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน

โดย นายภราเดช พยัฆวิเชียร

ที่ปรึกษาระดับ 11 การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย และประธานสถาบันการท่องเที่ยวโดยชุมชน

โดย ผู้บริหาร บริษัท สยามนิรมิต จำกัด

วิเคราะห์ศักยภาพด้านการกีฬาไทย มาตรฐานการเชื่อมโยงสู่การเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน

โดย นายกนกพันธ์  จุลเกษม

ผู้ว่าการ การกีฬาแห่งประเทศไทย

นายสาธิต กรีกุล หรือ นายเอกราช เก่งทุกทาง

ร่วมดำเนินการอภิปรายโดย คุณสุภวัส วรมาลี

12.00 – 13.00 น. พักรับประทานอาหารกลางวัน

13.00 – 15.00 น. สัมมนาระดมความคิดเห็นกลุ่มย่อยเรื่อง “การพัฒนาขีดความสามารถไทยในการบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวและกีฬาเพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC)”

กลุ่มที่ 1 การพัฒนาขีดความสามารถไทยในการบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวเพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC)(ต่อยอดประเด็นองค์ความรู้โดย วิทยากรจากกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา และผู้เชี่ยวชาญจากภาคการท่องเที่ยว)

- สถานการณ์ปัจจุบันของการท่องเที่ยวไทยเปรียบเทียบกับประเทศในกลุ่มอาเซียน

- โอกาส และความเสี่ยง เมื่อเปิด AEC

- จุดแข็ง จุดอ่อนของการท่องเที่ยวเปรียบเทียบกับประเทศในกลุ่มอาเซียน

- มาตรฐานที่ควรจะเป็นของการท่องเที่ยวเมื่อเปิด AEC

- แนวทางการพัฒนาเพื่อเตรียมความพร้อม ความร่วมมือ และแนวทางใหม่ ๆ ในด้านต่าง ๆ

ดำเนินการสัมมนากลุ่มย่อยโดย

ม.ล.ชาญโชติ ชมพูนุท

กลุ่มที่ 2 การพัฒนาขีดความสามารถไทยในการบริหารจัดการด้านการกีฬาเพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) (ต่อยอดประเด็นองค์ความรู้โดย วิทยากรจากกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา และผู้เชี่ยวชาญจากภาคการกีฬา)

- สถานการณ์ปัจจุบันของการกีฬาไทยเปรียบเทียบกับประเทศในกลุ่มอาเซียน

- โอกาส และความเสี่ยง เมื่อเปิด AEC

- จุดแข็ง จุดอ่อนของการกีฬาไทยเปรียบเทียบกับประเทศในกลุ่มอาเซียน

- มาตรฐานที่ควรจะเป็นของการกีฬาเมื่อเปิด AEC

- แนวทางการพัฒนาเพื่อเตรียมความพร้อม ความร่วมมือ และแนวทางใหม่ ๆ ในด้านต่าง ๆ

ดำเนินการสัมมนากลุ่มย่อยโดย

นายธงชัย วัฒนศักดากุล

ผู้สนใจเข้าร่วมสัมมนาฟรีโดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น โปรด เขียน ชื่อ นามสกุล หน่วยงาน / องค์กร / บริษัท ตำแหน่งงาน ที่อยู่ที่สามารถติดต่อได้ เบอร์โทรศัพท์ โทรสาร และ e-mail address ลงในกระดาษและส่งมาที่ โทรสารหมายเลข 02-273-0181 หรือ ส่ง e-mail มาที่ E-mail Address : อีเมลนี้จะถูกป้องกันจากสแปมบอท แต่คุณต้องเปิดการใช้งานจาวาสคริปก่อน , อีเมลนี้จะถูกป้องกันจากสแปมบอท แต่คุณต้องเปิดการใช้งานจาวาสคริปก่อน , อีเมลนี้จะถูกป้องกันจากสแปมบอท แต่คุณต้องเปิดการใช้งานจาวาสคริปก่อน

สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ 0-2619-0512-3 คุณจงกลกร 0812072255  คุณภัทรพร 0818901801

ได้รับ e-mail จาก "มีน สสพ" อ่านแล้วเห็นว่าเป็นบทความที่ดี ให้แง่คิด จึงขออนุญาตนำมาเผยแพร่

จริงใจ.....เชื่อใจ...ไว้ใจ...แล้วจะได้ใจ(จริงหรือ)

ความจริงใจ เชื่อใจ และไว้ใจ เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของมนุษย์

หากชีวิตคนเราปราศจากสิ่งที่กล่าวมานี้สันติสุขคงไม่เกิดพขึ้นในใจของใครต่อ

ใครอย่างแน่นอน นั่นหมายความว่าความจริงใจ เชื่อใจ และไว้ใจ เป็นสิ่งที่คนส่วน

ใหญ่แสวงหา แล้วคุณล่ะ หามันเจอแล้วหรือยัง มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆหรอกที่ใครๆจะ

สามารถค้นพบ คำ 3 คำ ที่กล่าวในข้างต้น คนบางคนค้นหามาตลอดชีวิต ก็ยังล้มเหลว

ไม่สามารถเก็บสะสมไว้ได้ ครบทั้ง 3 คำ

ทั้งนี้เพราะมันหายากมาก ไม่มีขายในตลาดหรือห้างสรรพสินค้า ไม่ว่าคุณจะร่ำรวย

เงินทองสักกี่พันล้าน ถ้าคุณไม่ใช่คนดี ไม่ได้เป็นที่รักใคร่ของใครจะไม่มีโอกาสได้รู้

จักกับความจริงใจ ไม่สามารถ เชื่อใจและไว้ใจใครได้เลย

สาเหตุที่ความจริงใจนั้นหายากเหลือเกิน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคนเราไม่กล้าที่จะแสดง

ความจริงใจต่อกัน เนื่องจากว่ากลัวจะผิดหวังและไม่มั่นใจว่า คนอื่นเขาจริงใจกันหรือ

ไม่ก็ความจริงใจ จึงถูกเก็บไว้ในใจ ไม่ได้แสดงออกมาให้ใครๆเห็น

ถ้าทุกคนคิดอย่างนี้แล้วจะหาความจริงใจได้จากที่ไหนกัน

ถึงเวลาแล้วที่ทุกๆคนจะต้องแสดงความจริงใจต่อกัน หยุดใส่หน้ากากกันได้แล้ว

เพราะถ้าคุณๆ ใส่หน้ากากเข้าหากันร่ำไป สิ่งที่คุณจะได้รับก็คือ ไม่รู้ว่าหน้าตาที่แท้จริง

ของคนๆนั้นเป็นอย่างไร หากทุกๆคน แสดงความจริงใจต่อกัน โดยไม่หวาดระแวง

ต่อกันความจริงใจก็จะเกิดขึ้น สิ่งที่จะตามมาก็คือ ความเชื่อใจและความไว้วางใจ สิ่งดีๆ

จะไม่เกิดขึ้นหากไม่มีใครกล้าที่จะหยิบยื่นความจริงใจให้กับคนอื่นๆ ก็เข้าใจอะนะ ว่ามัน

ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยที่ ใครสักคนจะมีคนที่สามารถไว้เนื้อเชื่อใจได้

เพราะความรู้สึกดังกล่าวมันจะต้องเริ่มต้นจากความจริงใจทั้งสิ้น ดังนั้น คนส่วนใหญ่จึง

ต้องใช้เวลาศึกษาซึ่งกันและกัน ค่อนข้างนานกว่าจะสามารถพิสูจน์ได้ว่าใครจริงใจหรือไม่

แต่ถ้าคุณสามารถค้นพบแล้วว่าใครควรจะไว้ใจและเชื่อใจได้ เราคิดว่าคุณเป็นคนที่โชคดี

ที่สุดแล้วล่ะ เพราะต่อไปคุณจะสามารถพูดคุย ปรึกษา หรือแม้แต่ อยากจะบอกในสิ่งที่คุณ

ไม่สามารถบอกใครได้ เมื่อบางสิ่งบางอย่างไม่ได้ถูกเก็บไว้ในใจอีกต่อไป

เมื่อเห็นแล้วว่าสิ่งที่กล่าวมานั้นมีความสำคัญต่อคุณมากแค่ไหน ตัดสินใจเถอะที่จะแสดง

ความจริงใจต่อใครสักคน ไม่จำเป็นว่าจะเป็นเรื่องของความรักเท่านั้น การมอบความ

จริงใจให้กับเพื่อน หรือคนใกล้ชิด สิ่งที่คุณจะได้กลับคืนมาก็คือสิ่งที่ได้ให้ไปนั่นเอง

อย่าลืมนะว่า เมื่อใดก็ตามที่ คุณสร้างความจริงใจ คุณจะได้ รับความเชื่อใจ ในที่สุด

คุณก็จะกลายเป็น คนที่ได้รับความไว้วางใจ

สรุป.....สาเหตุที่ความจริงใจนั้นหายากเหลือเกิน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคนเราไม่กล้าที่จะ

แสดงความจริงใจต่อกัน เนื่องจากกลัวว่าจะผิดหวังและไม่มั่นใจว่าคนอื่นๆเขาจริงใจกันหรือไม่

ความจริงใจจึงถูกเก็บไว้ในใจของทุกคน คิดอย่างนี้แล้วคุณจะหาความจริงใจได้จากที่ไหนกันค่ะ

ปล. พี่ๆน้องๆ คิดว่าไงครับ ยังไงมาแชร์ความคิดกันได้ครับ

หนังสือควรอ่านและควรแจก โดย วสิษฐ เดชกุญชร

เมื่อต้นเดือนนี้เอง ผมโทรศัพท์ไปเยี่ยมน้องสาวผมซึ่งอยู่ที่เชียงราย ทราบว่าขณะนั้นเธอ กำลังทำบุญถวายผ้าป่าอยู่ที่วัด เธอบอกด้วยว่า พระภิกษุรูปหนึ่งที่รับผ้าป่านั้น คือท่านอาจารย์ พระมหา วุฒิชัย วชิรเมธี หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อ “ว.วชิรเมธี” พอได้ยินดังนั้นผมก็รีบบอก น้องว่าขอทำบุญด้วย เพราะผมรู้จักรักและเคารพท่านอาจารย์อยู่แล้ว

หลังจากนั้น ๒ - ๓ วัน น้องเดินทางมาพบผมที่กรุงเทพ ฯ นำหนังสือมาด้วยเล่มหนึ่ง บอก ว่าท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัยฝากมาให้ผม ผมรับหนังสือมาดูเห็นว่าเป็นหนังสือชื่อ “กิเลส MANAGEMENT” ปกแข็งสีแดงเล่มไม่บาง (นับดูภายหลังได้ประมาณ ๓๐๐ หน้า) หุ้มปกด้วย กระดาษมัน พิมพ์สีเป็นภาพเขียนรูปท่อนบนของเด็กหญิงในเครื่องแบบนักเรียน นั่งหลับตาอยู่ใต้ กระท่อมหรือกุฏิ มีกรงเล็บของสัตว์ชนิดไหนก็ไม่รู้กำลังเอื้อมเข้าหาเด็กหญิงผู้นั้น ฝีมือเขียนรูปดู ก็รู้ว่าเป็นของชั้นศิลปินชั้นครู อ่านจากปกจึงรู้ว่าผู้เขียนคือ “ว.วชิรเมธี” และผู้เขียนภาพคือ “เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์” ศิลปินแห่งชาติสาขาทัศนศิลป (จิตรกรรม)

พอเอากลับมาบ้านและพลิกดูก็แล้ววางไม่ลง เพราะนอกจากจะพิมพ์ด้วยกระดาษมันและ หนาอย่างดี (อย่างที่เคยเรียกว่ากระดาษอาร์ต) แล้ว ในเล่มยังมีภาพเขียนสีฝีมือ “เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์” แทรกอยู่ตลอดทั้งเล่มนับได้ ๓๘ ภาพ ส่วนเนื้อเรื่องนั้น ท่านอาจารย์มหาวุฒิชัย แบ่งออกเป็น ๒ บท และ ๔ ภาค คือบทนำซึ่งอธิบายความหมายของคำว่า “กิเลส” และเหตุผลที่ ต้อง manage หรือบริหารมัน ภาค ๑ ว่าด้วยการจัดการความโลก ภาค ๒ ว่าด้วยการจัดการ ความโกรธ ภาค ๓ ว่าด้วยการจัดการตัณหา มานะ และทิฎฐิ ภาค ๔ ว่าด้วยริษยา : หนามตำใจ จบลงด้วยบทส่งท้ายว่าด้วยการจัดการกิเลสตามแบบแผน คืออริยมรรคมีองค์ ๘

ใครที่เคยอ่านข้อเขียนของท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัยหรือ ว.วชิรเมธี หรือเคยฟังท่านพูด หรือแสดงธรรมมาแล้ว ย่อมทราบดีด้วยกันทุกคนว่า จะเขียนหรือพูดก็ตาม ท่านอาจารย์พระมหา วุฒิชัยท่านเก่งตรงที่ใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย หรือถ้าจะพูดอย่างสมัยใหม่ก็ต้องว่า “โดนใจ” ผู้อ่านหรือผู้ ฟัง ในหนังสือ “กิเลส MANAGEMENT” นี้ก็เช่นเดียวกัน ตั้งแต่บทต้นภาคต้นจนถึงภาคสุดท้าย บทสุดท้าย ท่านอาจารย์ผู้เขียนเขียนด้วยภาษาที่กระทัดรัดและอ่านเข้าใจง่ายเช่นเคย

เนื้อที่หน้ากระดาษนี้ไม่พอ จึงจะขอย่อยและยกเพียงบางตอนมาให้อ่านกัน

ในบทนำตอนที่ว่าทำไมต้องบริหารกิเลสนั้น ท่านอาจารย์ผู้เขียนอธิบายว่า “สภาพจิตเดิม ของคนเรานั้นบริสุทธิ์ ผ่องใส แต่เศร้าหมองไปเพราะกิเลสที่จรมา (อาคันตุกะกิเลส) สถานภาพ ของกิเลสจึงเป็นเพียง “แขกที่สัญจร” มาชั่วครู่ชั่วคราว แต่ถ้าเรารู้ไม่เท่าทัน แขกแปลกหน้าที่เคย เป็นอาคันตุกะนี้อาจจะอยู่กับเราถาวรก็เป็นได้” ท่านบอกด้วยว่า “กิเลสเหมือนไฟ ถ้ารู้จักใช้อย่าง มีปัญญา ก็เป็นประโยชน์ในการหุงหาอาหาร แต่ถ้าเราปล่อยปละละเลย ไฟที่เคยใช้หุงอาหารอันมี ประโยชน์นั่นแหละก็อาจลุกพรึบขึ้นไหม้บ้านไหม้เรือนได้”

และแม้เราจะไม่สามารถจะตัดกิเลสได้เบ็ดเสร็จเด็ดขาดได้หมือนพระอริยบุคคล “แต่เราก็ ไม่ควรจะมีชีวิตอยู่อย่างคนที่ยอมตกเป็นทาสของกิเลสจนเต็มเวลา ในแต่ละวันของเรานั้น ควรจะมี บางช่วงบางเวลา บางชั่วโมง บางนาทีหรือบางขณะจิต ที่เราเป็นฝ่ายประกาศอิสรภาพ ลุกขึ้นมา ปราบดาภิเษกเป็นนายเหนือกิเลสบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้กิเลสครอบงำเราชั่วนาตาปี”

ในภาคอื่น ๆ ที่ตามมานั้น ท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัยท่านแยกแยะ และจัดการบริหาร กิเลสเอาไว้เป็นส่วน ๆ ผู้อ่านสามารถที่จะค้นหรือหยิบขึ้นมาประยุกต์กับสถานการณ์จริง ๆ ได้โดยง่าย

บทที่ผมอยากจะให้อ่านกันเร็ว ๆ มาก ๆ และบ่อย ๆ โดยเฉพาะผู้รับผิดชอบในการบริหาร งานบ้านเมืองและนักธุรกิจอภิมหานายทุนนั้น คือภาค ๓ การจัดการความหลง โดยเฉพาะในหน้า ๑๕๕ ที่ว่าด้วยหลงเงินจนเงินกลายเป็นพระเจ้า และหน้า ๑๖๙ ที่ว่าด้วยหลงอำนาจจนต้องบูชา อำนาจ ในส่วนที่เกี่ยวกับการหลงเงินนั้น ท่านอาจารย์ผู้เขียนได้ยกเอาชีวิตจริงของ บิล เกตส์ และ วอร์เรน บัฟเฟตต์ มาเป็นอุทาหรณ์ให้เห็นความไม่หลงเงินของมหาเศรษฐีทั้งสองคน ที่แม้จะ รวยแล้วอย่างมหาศาลเป็นอันดับที่ ๑ และที่ ๒ ของโลก แต่ลงท้ายก็ใช้เงินจำนวนมหาศาลของตน ก่อตั้งโครงการเพื่อมนุษยธรรมขึ้นหลายโครงการ ทั้งยังเชิญชวนมหาเศรษฐีทั่วโลก ให้ร่วมเป็นหุ้น ส่วนของความดีอีกด้วย ส่วนที่เกี่ยวกับการหลงอำนาจนั้น ท่านอาจารย์ผู้เขียนได้คัดเอาส่วนหนึ่ง ของบทความของพระอาจารย์ ไพศาล วิสาโล มาให้อ่าน ซึ่งว่าด้วยการขึ้นสู่อำนาจ และในที่สุดก็ สูญเสียอำนาจของ วลาดิเมียร์ เลนิน และ โจเซฟ สตาลิน ผู้นำคอมมิวนิสต์รัสเซีย ความหลง อำนาจของทั้งสองคนนั้นทำให้ชาวรัสเซียต้องตายไปกว่า ๒๐ ล้านคน และลงท้ายทั้งเลนินและ สตาลินก็จบชีวิตลงด้วยอาการอันน่าสมเพชและทนทรมาน

ตอนท้ายของภาค ๓ นั้น ท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัยแนะนำวิธีบริหารจัดการความหลง เอาไว้ ๓ วิธี คือ ๑) หมั่นศึกษาหาความรู้ทางโลกคู่ทางธรรมอยู่เสมอ ๒) รู้จักเกี่ยวข้องกับสิ่งต่าง ๆ อย่างมีปัญญา และ ๓) หมั่นเจริญวิปัสสนากรรมฐาน

ขณะที่เขียนเรื่องนี้ ผมไม่ทราบว่านักเรียนชั้นประถมปีที่ ๑ และชั้นอื่น ๆ จะได้รับแจก “แทเบล็ต” ฟรีตามนโยบายของรัฐบาลไปแล้วหรือไม่เพียงใด แต่ผมขอเสนอแนะให้รัฐบาลของ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ซื้อหนังสือ “กิเลส MANAGEMENT” ของท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี แจกรัฐมนตรี สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร และสมาชิกวุฒิสภา คนละหนึ่งเล่ม หนังสือนี้ ราคาตามปกเล่มละ ๓๐๐ บาท ถูกกว่าแทเบล็ตหลายสิบเท่า แต่ผมเชื่อว่า ประโยชน์ที่จะได้จาก การอ่านหนังสือเล่มนี้จะมากมายมหาศาลหลายร้อยหลายพันเท่า ยิ่งกว่าที่นักเรียนชั้นประถมจะได้ จากการใช้แทเบล็ต

และถ้าแม้ว่ากิเลสของผู้ที่ได้รับแจกบางคนจะหนาเสียจนเหลือวิสัยที่จะบริหารได้ และผู้ที่ได้ รับแจกเอาหนังสือเล่มนี้ไปขว้างทิ้ง แต่ผู้อื่นที่เก็บได้ก็ยังอาจจะได้อ่าน และสามารถบริหารจัดการ กิเลสของตนได้ไม่มากก็น้อย ผู้แจกก็ยังจะได้บุญอยู่วันยังค่ำ.

หนังสือควรอ่านและควรแจก โดย วสิษฐ เดชกุญชร

เมื่อต้นเดือนนี้เอง ผมโทรศัพท์ไปเยี่ยมน้องสาวผมซึ่งอยู่ที่เชียงราย ทราบว่าขณะนั้นเธอ กำลังทำบุญถวายผ้าป่าอยู่ที่วัด เธอบอกด้วยว่า พระภิกษุรูปหนึ่งที่รับผ้าป่านั้น คือท่านอาจารย์ พระมหา วุฒิชัย วชิรเมธี หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อ “ว.วชิรเมธี” พอได้ยินดังนั้นผมก็รีบบอก น้องว่าขอทำบุญด้วย เพราะผมรู้จักรักและเคารพท่านอาจารย์อยู่แล้ว

หลังจากนั้น ๒ - ๓ วัน น้องเดินทางมาพบผมที่กรุงเทพ ฯ นำหนังสือมาด้วยเล่มหนึ่ง บอก ว่าท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัยฝากมาให้ผม ผมรับหนังสือมาดูเห็นว่าเป็นหนังสือชื่อ “กิเลส MANAGEMENT” ปกแข็งสีแดงเล่มไม่บาง (นับดูภายหลังได้ประมาณ ๓๐๐ หน้า) หุ้มปกด้วย กระดาษมัน พิมพ์สีเป็นภาพเขียนรูปท่อนบนของเด็กหญิงในเครื่องแบบนักเรียน นั่งหลับตาอยู่ใต้ กระท่อมหรือกุฏิ มีกรงเล็บของสัตว์ชนิดไหนก็ไม่รู้กำลังเอื้อมเข้าหาเด็กหญิงผู้นั้น ฝีมือเขียนรูปดู ก็รู้ว่าเป็นของชั้นศิลปินชั้นครู อ่านจากปกจึงรู้ว่าผู้เขียนคือ “ว.วชิรเมธี” และผู้เขียนภาพคือ “เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์” ศิลปินแห่งชาติสาขาทัศนศิลป (จิตรกรรม)

พอเอากลับมาบ้านและพลิกดูก็แล้ววางไม่ลง เพราะนอกจากจะพิมพ์ด้วยกระดาษมันและ หนาอย่างดี (อย่างที่เคยเรียกว่ากระดาษอาร์ต) แล้ว ในเล่มยังมีภาพเขียนสีฝีมือ “เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์” แทรกอยู่ตลอดทั้งเล่มนับได้ ๓๘ ภาพ ส่วนเนื้อเรื่องนั้น ท่านอาจารย์มหาวุฒิชัย แบ่งออกเป็น ๒ บท และ ๔ ภาค คือบทนำซึ่งอธิบายความหมายของคำว่า “กิเลส” และเหตุผลที่ ต้อง manage หรือบริหารมัน ภาค ๑ ว่าด้วยการจัดการความโลก ภาค ๒ ว่าด้วยการจัดการ ความโกรธ ภาค ๓ ว่าด้วยการจัดการตัณหา มานะ และทิฎฐิ ภาค ๔ ว่าด้วยริษยา : หนามตำใจ จบลงด้วยบทส่งท้ายว่าด้วยการจัดการกิเลสตามแบบแผน คืออริยมรรคมีองค์ ๘

ใครที่เคยอ่านข้อเขียนของท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัยหรือ ว.วชิรเมธี หรือเคยฟังท่านพูด หรือแสดงธรรมมาแล้ว ย่อมทราบดีด้วยกันทุกคนว่า จะเขียนหรือพูดก็ตาม ท่านอาจารย์พระมหา วุฒิชัยท่านเก่งตรงที่ใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย หรือถ้าจะพูดอย่างสมัยใหม่ก็ต้องว่า “โดนใจ” ผู้อ่านหรือผู้ ฟัง ในหนังสือ “กิเลส MANAGEMENT” นี้ก็เช่นเดียวกัน ตั้งแต่บทต้นภาคต้นจนถึงภาคสุดท้าย บทสุดท้าย ท่านอาจารย์ผู้เขียนเขียนด้วยภาษาที่กระทัดรัดและอ่านเข้าใจง่ายเช่นเคย

เนื้อที่หน้ากระดาษนี้ไม่พอ จึงจะขอย่อยและยกเพียงบางตอนมาให้อ่านกัน

ในบทนำตอนที่ว่าทำไมต้องบริหารกิเลสนั้น ท่านอาจารย์ผู้เขียนอธิบายว่า “สภาพจิตเดิม ของคนเรานั้นบริสุทธิ์ ผ่องใส แต่เศร้าหมองไปเพราะกิเลสที่จรมา (อาคันตุกะกิเลส) สถานภาพ ของกิเลสจึงเป็นเพียง “แขกที่สัญจร” มาชั่วครู่ชั่วคราว แต่ถ้าเรารู้ไม่เท่าทัน แขกแปลกหน้าที่เคย เป็นอาคันตุกะนี้อาจจะอยู่กับเราถาวรก็เป็นได้” ท่านบอกด้วยว่า “กิเลสเหมือนไฟ ถ้ารู้จักใช้อย่าง มีปัญญา ก็เป็นประโยชน์ในการหุงหาอาหาร แต่ถ้าเราปล่อยปละละเลย ไฟที่เคยใช้หุงอาหารอันมี ประโยชน์นั่นแหละก็อาจลุกพรึบขึ้นไหม้บ้านไหม้เรือนได้”

และแม้เราจะไม่สามารถจะตัดกิเลสได้เบ็ดเสร็จเด็ดขาดได้หมือนพระอริยบุคคล “แต่เราก็ ไม่ควรจะมีชีวิตอยู่อย่างคนที่ยอมตกเป็นทาสของกิเลสจนเต็มเวลา ในแต่ละวันของเรานั้น ควรจะมี บางช่วงบางเวลา บางชั่วโมง บางนาทีหรือบางขณะจิต ที่เราเป็นฝ่ายประกาศอิสรภาพ ลุกขึ้นมา ปราบดาภิเษกเป็นนายเหนือกิเลสบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้กิเลสครอบงำเราชั่วนาตาปี”

ในภาคอื่น ๆ ที่ตามมานั้น ท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัยท่านแยกแยะ และจัดการบริหาร กิเลสเอาไว้เป็นส่วน ๆ ผู้อ่านสามารถที่จะค้นหรือหยิบขึ้นมาประยุกต์กับสถานการณ์จริง ๆ ได้โดยง่าย

บทที่ผมอยากจะให้อ่านกันเร็ว ๆ มาก ๆ และบ่อย ๆ โดยเฉพาะผู้รับผิดชอบในการบริหาร งานบ้านเมืองและนักธุรกิจอภิมหานายทุนนั้น คือภาค ๓ การจัดการความหลง โดยเฉพาะในหน้า ๑๕๕ ที่ว่าด้วยหลงเงินจนเงินกลายเป็นพระเจ้า และหน้า ๑๖๙ ที่ว่าด้วยหลงอำนาจจนต้องบูชา อำนาจ ในส่วนที่เกี่ยวกับการหลงเงินนั้น ท่านอาจารย์ผู้เขียนได้ยกเอาชีวิตจริงของ บิล เกตส์ และ วอร์เรน บัฟเฟตต์ มาเป็นอุทาหรณ์ให้เห็นความไม่หลงเงินของมหาเศรษฐีทั้งสองคน ที่แม้จะ รวยแล้วอย่างมหาศาลเป็นอันดับที่ ๑ และที่ ๒ ของโลก แต่ลงท้ายก็ใช้เงินจำนวนมหาศาลของตน ก่อตั้งโครงการเพื่อมนุษยธรรมขึ้นหลายโครงการ ทั้งยังเชิญชวนมหาเศรษฐีทั่วโลก ให้ร่วมเป็นหุ้น ส่วนของความดีอีกด้วย ส่วนที่เกี่ยวกับการหลงอำนาจนั้น ท่านอาจารย์ผู้เขียนได้คัดเอาส่วนหนึ่ง ของบทความของพระอาจารย์ ไพศาล วิสาโล มาให้อ่าน ซึ่งว่าด้วยการขึ้นสู่อำนาจ และในที่สุดก็ สูญเสียอำนาจของ วลาดิเมียร์ เลนิน และ โจเซฟ สตาลิน ผู้นำคอมมิวนิสต์รัสเซีย ความหลง อำนาจของทั้งสองคนนั้นทำให้ชาวรัสเซียต้องตายไปกว่า ๒๐ ล้านคน และลงท้ายทั้งเลนินและ สตาลินก็จบชีวิตลงด้วยอาการอันน่าสมเพชและทนทรมาน

ตอนท้ายของภาค ๓ นั้น ท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัยแนะนำวิธีบริหารจัดการความหลง เอาไว้ ๓ วิธี คือ ๑) หมั่นศึกษาหาความรู้ทางโลกคู่ทางธรรมอยู่เสมอ ๒) รู้จักเกี่ยวข้องกับสิ่งต่าง ๆ อย่างมีปัญญา และ ๓) หมั่นเจริญวิปัสสนากรรมฐาน

ขณะที่เขียนเรื่องนี้ ผมไม่ทราบว่านักเรียนชั้นประถมปีที่ ๑ และชั้นอื่น ๆ จะได้รับแจก “แทเบล็ต” ฟรีตามนโยบายของรัฐบาลไปแล้วหรือไม่เพียงใด แต่ผมขอเสนอแนะให้รัฐบาลของ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ซื้อหนังสือ “กิเลส MANAGEMENT” ของท่านอาจารย์พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี แจกรัฐมนตรี สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร และสมาชิกวุฒิสภา คนละหนึ่งเล่ม หนังสือนี้ ราคาตามปกเล่มละ ๓๐๐ บาท ถูกกว่าแทเบล็ตหลายสิบเท่า แต่ผมเชื่อว่า ประโยชน์ที่จะได้จาก การอ่านหนังสือเล่มนี้จะมากมายมหาศาลหลายร้อยหลายพันเท่า ยิ่งกว่าที่นักเรียนชั้นประถมจะได้ จากการใช้แทเบล็ต

และถ้าแม้ว่ากิเลสของผู้ที่ได้รับแจกบางคนจะหนาเสียจนเหลือวิสัยที่จะบริหารได้ และผู้ที่ได้ รับแจกเอาหนังสือเล่มนี้ไปขว้างทิ้ง แต่ผู้อื่นที่เก็บได้ก็ยังอาจจะได้อ่าน และสามารถบริหารจัดการ กิเลสของตนได้ไม่มากก็น้อย ผู้แจกก็ยังจะได้บุญอยู่วันยังค่ำ.